Η σόουλ είναι γένους θηλυκού. Είναι σαν να έχεις τρυπώσει μπροστά στη συναυλία και να νιώθεις τη μουσική ώς το κόκαλο ενώ ο τραγουδιστής του γκρουπ σε κοιτάει κάποια στιγμή στα μάτια; Έτσι παίζει το να ψάχνεις τη μουσική σου στο δισκάδικο, καθώς βουτάς βαθιά σε νέες κυκλοφορίες, καταλόγους και nice price. Το downloading είναι σαν να παρακολουθείς τη συναυλία πίσω εκεί όπου αράζουν οι «προσκλήσεις» και η μουρμούρα σκεπάζει τις κιθάρες (αν και μερικές φορές και εκεί μπορείς να διαφοροποιηθείς). Τη μουσική τη ζεις ή τη φακελώνεις στην οθόνη.
Το αληθινό κομμάτι της μουσικής δεν θέλει τίποτε φωτεινές πινακίδες, στρας, πλεξούδες και εξτένσιον για να σε κάνει να το προσέξεις. Βγάζει μάτι από μακριά. Είναι real thing, όπως η επιστροφή της Candi Staton, αν μιλάμε για southern soul με αρώματα, γεύση, αίσθηση και μια ωραία ευκαιρία να ακούσεις καλά τραγούδια.
Η Candi Staton του Ι ΄m Just Α Ρrisoner, του Stand Βy Υour Μan και εκείνης της αχτύπητης ερμηνείας του Suspicious Μinds (Έλβις, ντε) έχει επιστρέψει ύστερα από δυόμισι δεκαετίες, κανονικά. Το 2006 ξαναβρήκε τη σόουλ, τα μπλουζ και τα γκόσπελ, σαν να άνοιξε λαδωμένο από το ξεφύλλισμα τετράδιο με παλιές συνταγές για αγαπημένα γλυκά και νοερά γύρισε στα χωράφια της Αλαμπάμας, όπου μάζευε μικρή καρπούς, ακούγοντας τα γκόσπελ να κουδουνίζουν στον αέρα. Και μέσα, τώρα, στην άνοιξη «δένει» για τα καλά το θέμα με το Who ΄s Ηurting Νow?- ένα soul/country άλμπουμ στα παρτέρια του οποίου τη συναντούν «τέκνα» της alt. country και άλλων ήχων, σαν τον Will Οldham, τη Μary Gauthier και τον Μark Νevers των Lambchop που έχει την παραγωγή.
Τραγούδια που θα κόλλαγαν θαυμάσια στις ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Robert Frank, όπως στα 50s προβάλλονται στις οθόνες της ηλεκτρονικής σχολήςνα, το κομμάτι του τίτλου ξεκίνησε σαν συνεργασία με τους Groove Αrmada, προέκυψε άλλο στον δρόμο, το πήραν οι GΑ αλλά η σόουλ, που κράτησε η κυρία για τη δική της σοδειά, φέρνει αέρα από 60s και μια καλή συγγένεια με όσα η Σάρον Τζόουνς και η Έιμι Γουαϊνχάουζ πέρασαν δυναμικά στη νέα και αγέννητη στα 60s γενιά. Αλλά, όπως και η εμπειρία τού να ψάχνεις δίσκους στα ράφια, η αληθινή μουσική συνεχίζει να σου «μιλάει».
