Πάρα πολύ ενδιαφέρον συγκρότημα οι Decemberists, και άξιο λόγου αυτό που κάνουν , ειδικά αν σου αρέσουν τα prog σχέδια στην ύφανση του ροκ και αν σου πάει η βρετανική φολκ η παλιά, που αναβιώνει η παρέα του Colin Meloy από το Όρεγκον ρίχνοντας μέσα αρκετά σκληρό ήχο και περικοκλάδες από αιθέρια περάσματα με μαντολίνο, βιόλα, τσέλο, χάμοντ και βάλε –όχι μη φοβάσαι, βάλε και τη φωνή που ηχεί νεραϊδένια στα βουνά της περιοχής – και το Isn’t it a Lovely Night είναι ένα γλυκύτατο , σχεδόν προαστιακό Wistertia Lane – κομμάτι και ο «χτισμένος» ήχος του The Abduction of Margaret-και αυτό βαρύ και καλό- ένα ολόκληρο παραμύθι με μυστήρια πλάσματα και ανατροπές. Ώσπου κάποια στιγμή θα βγει το φάντασμα του Τζόνι Θάντερς και θα με κοιτάξει στα μάτια- οπότε θα αναγκαστώ να σας πω όλη την αλήθεια – ότι σε αυτά τα παραμύθια του ροκ ποτέ δεν μάσησα.
