Έπιασαν οι ζέστες και μετά και το serious πρόμπλεμ που είχε η σύνδεση – γιατί τράβηξα κάτι καλώδια και μετά μου το κράτησε εναντίον μου αυτό ο υπολογιστής και ήρθαν οι fixers και το’ φτιαξαν , αλλιώς δεν γινόταν – το blender επανέρχεται δριμύτερο, όσο αντέχει δηλαδή και δεν χάνει στροφές, που εδώ που τα λέμε, ε μπορεί και να χάνει.
Στο τέλος της εβδομάδας που είδαμε Weller, δεν μπορώ παρά να ξαναπώ για Weller , που ήταν όπως ξέρουμε ότι είναι ο Weller, μια μουσική μηχανή, που τα δίνει στη σκηνή όλα, με αχτύπητα κομμάτια που τους έβαζε φωτιά και την κιθάρα σαν να την κρατούσε πρώτη φορά στα χέρια του και ήθελε να την λειώσει. Αλλά και στα πλήκτρα…Weller. Όλα αυτά, απλά καλύτερος. Τον είχα και δει και στην Αγγλία, στο Earls Court, εδώ όμως τώρα μου φάνηκε πιο απογειωτικός και ελπίζω να μας ξανάρθει σύντομα (κι αν όχι θα πάμε εμείς εκεί) Ακόμη και στην town called Malice αν παίξει.
Σας αφήνω κάπου εκεί στις θάλασσες. Ή στη Ρώμη που μπορεί να είστε για τον Bruce***:) Δοκιμάστε παγωτό σολοκάτα, λάιμ και ρούμι. Και τα ξαναλέμε amigos.
18 Ιούλ 2009
