Η μελωδία, τα αιθέρια φωνητικά, η μαύρη νύχτα και η σκέτη γλύκα, εντυπωσιακά συντονισμένα στο ίδιο σημείο. Το δεύτερο άλμπουμ της συμπαθέστατης St. Vincent (αν την συναντήσετε, πείτε τη Annie Clark) που η εμπειρία της από τους Polyphonic Spree και Sufjan Stevens αξιοποιήθηκε στη σόλο συνέχεια.
Το Actor δεν είναι αυτό που φαίνεται (ή ακούγεται από μακριά). Εκεί που φυσάει πρίμο δροσερό αεράκι, σκοτεινιάζει και πέφτουν κεραυνοί από κιθάρες. Αυτό έχει συμβεί σε ναυαγούς εκεί που αρχίζει η περιπέτεια. Με τέλος καλό. Και αίσιο.
30 Ιούλ 2009
