Καλώς τα παιδιά. Πάνω στην ώρα και όχι περσυνά ξινά σταφύλια. Οι hot MGMT ήρθαν κανονικά με την σωστή την πτήση – και όχι μερικά χρόνια μετά ,του στιλ: ‘θυμάσαι τι ακούγαμε τότε’
Μου σφύριξαν στο αυτί μου πριν πως ‘ live-λέει- δεν λένε και τόσο’ και στην αρχή, δηλαδή λίγο μετά την Μορικονική (περίπου) εισαγωγή πήγα να το πιστέψω. Αλλά ότι ακολούθησε και καθώς η μπάντα έβρισκε το δρόμο της χαμένη θεαματικά στον ήχο, ήταν απόλαυση. Η κορύφωση , βέβαια- και όσοι νοιώθουν στα αλήθεια τη μουσική, είμαι σίγουρη ότι το κατάλαβαν , φαινόταν στα πρόσωπά τους- ήταν ο ψυχεδελικός άθλος στο τέλος, όπου τους άκουγες να χτίζουν ολόκληρη πόλη με ήχους, ή να απογειώνονται με το μουσικό τους διαστημόπλοιο.
Η χαρά του crowd πάντως ήταν τα χιτ- και από αυτά διαθέτουν οι MGMT- και άστραψαν τα χαμόγελα , χοροπήδησαν τα σνίκερς και όλοι γίναμε μια χαρούμενη τρέντι παρέα. Peace & fun.
>>> Οι Future of the Left- που ξετρελάθηκαν με την φωτισμένη υψικάμινο, έχουν πολύ future για να δουλέψουν μπροστά τους. Είναι άλλη κατηγορία , πιο low, όπου αναγνωρίζεις τις προσπάθειες και ότι ιδρώνουν τη φανέλα ,όπως αναγνωρίζεις όμως ότι το πολύ αλάτι χαλάει το φαγητό.
>>> Μια που πέρασα από την κουζίνα, η Κανέλα έχει ωραίες πιπεριές με φέτα και η σαλάτα με τα πατζάρια και το καρύδι είναι επίσης πολύ καλή. Όσο για γκουρμέ, κριτική-ως εδώ. Από αύριο αρχίζει η δίαιτα.
> Ακούω τους Νεοϋορκέζους Battles και τους προτείνω, ειδικά για το πώς ανακατεύουν ήχο και beat, με σταθερά μοτίβα –αυτό που λένε και math rock (όπως το περιγράφει ο Ντέιβιντ Μπερν στο σάιτ του). Αλλά καλύτερα απλά να ακούσεις.
