Το ροκ θέλει τον μάστορά του .
Πρέπει να ρωτάς τέτοιες μέρες. Είστε καλά; Κρατάτε; Εντάξει όλα; Γιατί χρειάζεται κάτι δυνατό, φορτισμένο συναισθηματικά και ξεκάθαρο. Έχω Ρearl Jam, κάνει;
Στην αρχή, ο τίτλος «Βackspacer» ήταν (δεν είναι πια) πλήκτρο στις γραφομηχανές που σε πήγαινε μερικά διαστήματα πίσω, για να μπορέσεις έτσι να διορθώσεις το λάθος σου. Τώρα δεν υπάρχει πια- το πλήκτρο- το αντικατέστησαν οι αλάνθαστοι. Βackspace πάτησαν οι Pearl Jam όχι για να ξαναθυμηθούν τα παλιά (βλέπω ήδη μερικούς του νέου κύματος να στραβομουτσουνιάζουν) αλλά για να πάρουν φόρα. Κάνεις λίγο πίσω για να πεταχτείς ακόμη πιο μπροστά.
Η βερμούδα, πάντως, που φορούσε ο Έντι Βέντερ στα φετινά λάιβ δεν φέρνει τα ΄90s στη μόδα, ο Βέντερ απλά την έχει βολευτεί. Πάντα, ωστόσο, αναρωτιόμουν. Πώς θα ήταν οι Ρearl Jam (αυτοί οι Ρearl Jam που ανέβηκαν στο ροκ ένα σκαλί πιο ψηλά από τους Νirvana, ξεχνώντας για λίγο όλο το Κερτ Κομπέιν
δράμα) αν έβαζαν στον ήχο τους raw power και ακατάστατο πανκ, μερικές εκρήξεις ακόμη κάτω από τις θύελλες ώς και των ήρεμων τραγουδιών τους. Και να που το κάνουν με έναν τρόπο πιο συνειδητό από το να αρπάξουν πέντε ακόρντα από τους Voidoids και να τα χώσουν στα κομμάτια.

Είναι επειδή ξεφορτώθηκαν τον Μπους και δεν χρειάζεται να γκριζάρουν το τοπίο; Είναι επειδή ερωτεύτηκαν ξανά ή άλλαξαν τα πλακάκια στο μπάνιο- δεν ξέρω (αν και ο Βέντερ, που τη φωνή του θα ζήλευε και ο Σινάτρα αν ήταν ροκ, είχε πει πως η εκλογή του Ομπάμα τον έκανε σίγουρα πιο αισιόδοξο). Αισίως λοιπόν, στο ένατο άλμπουμ τους με παραγωγή του Μπρένταν Ο΄Μπράιαν (και παραγωγός του Μπρους ο κύριος) οι Ρearl Jam απελευθερώνουν ενέργεια.
Όπως πάντα οι κιθάρες ανοίγουν δρόμο και ο Βέντερ είναι αυτός που οδηγεί την ομάδα στη νίκη. Αυτήν τη στιγμή μιλάνε στον φαν που περιμένει κάθε καινούργιο τους δίσκο σαν να πέφτει από τον ουρανό ο λαχνός που κερδίζει, αλλά και σε εκείνον που σουλατσάρει δεξιά-αριστερά στο ροκ περιμένοντας ένα νεύμα ότι είναι στον σωστό δρόμο. Τους ακούω λοιπόν σαν να έχουν επιταχύνει, να έχουν ελαφρύνει και να διασκεδάζουν πιο πολύ. Οι Pearl Jam μόνοι με τα κύματα. Στο «Τhe Fixer» και στο «Get Some» ρίχνονται στα βαθιά και κρατάνε την ανάσα τους, στο «Just Βreath» μια αγκαλιά τους φτάνει. Χαμένοι φίλοι, δύσκολη ζωή, δυο-τρεις αγάπες- μια μεγάλη αγάπη («Just Βreath») και: «Καλύτερα να φωνάξω παρά να χαθώ». Ο Βέντερ ξέρει πως πίσω από το μεγάλο κύμα, έρχεται ακόμη ένα και εσύ χάνεις αν δεν το απολαύσεις. Και, φίλε, δεν έχουμε και χίλιες ζωές να ζήσουμε (κι αυτό, συγνώμη, αλλά είναι ροκ).