Η πρώτη εντύπωση λένε μετράει πολύ. Και η πρώτη εντύπωσή μου για τους ΧΧ δεν θα μπορούσε να ήταν καλύτερη, πέτυχα το infinity που έχει πολύ έντονο χρώμα από Chris Isaak – αυτή την κιθάρα που την διακρίνεις χιλιόμετρα μακριά , βουτηγμένη στη μελαγχολία και στο μυστήριο (wicked game) και τους έβαλα αμέσως στους φίλους. Μια μπάντα από 20άρης Λονδρέζους , που δείχνουν να σέβονται ως και τον παραμικρό ανεπαίσθητο ήχο, κάθε τι που μπορεί να μεταδώσει συναίσθημα. Η ευγένεια των κομματιών τους, και η μεταξένια υφή που ενώνει επιρροές από τις πιο σκοτεινές ως τις πιο λαμπερές, σκεπάζει μερικές αδύναμες συνθέσεις τους , για να χαρείς στο τέλος που ένα νέο γκρουπ δεν οχυρώνεται πίσω από παραφορτωμένα πονήματα, αλλά ανοίγει χώρους για να μην πνίγεται το τραγούδι. Και δεν το συναντάς συχνά αυτό.