Έτσι είναι η ζωή, δεν τον αφήνουν τον Jason στην ησυχία του τα παλιόπαιδα, πάνε κοντά στην Crystal Lake και φυτεύουν χόρτο.
Με την υγρασία και το λίπασμα, το χόρτο γίνεται ίσαμε εκεί πάνω και την ώρα της συγκομιδής σκάνε στην παλιά κατασκήνωση επισκέψεις.
Κάπου ανάμεσα σε ρεαλισμό και ειδυλλιακά τοπία του Τέξας, ο Marcus Nispel ξαμολάει τον Jason που θυμάται τη μαμά και συγκινείται (άλλο και τούτο) όταν ακούει το όνομά του. Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν βέβαια – ο Jason είναι ακόμη πολύ θυμωμένος, αν όχι και τόσο πια ευρηματικός , μολονότι σε δυο σκηνές παίρνει πόντους, σε αυτή με την κοπέλα στη λίμνη και με το αμάξι που σταματάει στο δρόμο. Μπαίνω στον πειρασμό να σας πω το τέλος, αλλά αυτό , μάλλον το ξέρετε.
