Βγαίνει αυτοδύναμη η νέα ραπ.
Πολλοί ανακηρύχτηκαν νικητές επειδή είπαν κάτι διαφορετικό. Το θέμα είναι αν το διαφορετικό κάνει τη διαφορά. Αν είναι καλό, ή ακόμη μια άλλη γεύση και μια απ΄ τα ίδια.
Το μια απ΄ τα ίδια είναι το έργο που παίζεται μόνιμα και κόβει εισιτήρια. Ώσπου εμφανίζεται (αν και την κυκλοφορία την περιμέναμε, μη λέμε ψέματα) αεράτος και συναρπαστικός, βασικά, όμως, συναισθηματικός ένας τύπος: ο Κid Cudi, το τρομερό παιδί. «Άνθρωπος στη Σελήνη». Με κάθε κομμάτι στο άλμπουμ του να έχει χαρακτήρα, το ένα να ανήκει στο άλλο χωρίς να χάνει την αυτονομία του. Οι ιδέες να συνωστίζονται και η παραγωγή να είναι τέτοια που δεν πνίγει αλλά δουλεύει για το κομμάτι. Ένα concept άλμπουμ και όχι για φιγούρα. Ο Κid Cudi λέει απλά την ιστορία του. Πώς ακριβώς; Με φουτουριστικό hip hop, ροκ και ψυχεδέλεια, μια σκοτεινή ατμόσφαιρα που θα ζήλευαν οι δάσκαλοι του νουάρ και φίνες ενορχηστρώσεις. Άλλο ένα πλεονέκτημα: έχει ένστικτο και για μελωδία και για ρυθμό. Συνεπώς, τι δηλώνει απερίφραστα ο νέος; Πάμε γι΄ άλλα.
Προστατευόμενος του Κάνιε Γουέστ (τον Κάνιε Γουέστ άραγε ποιος θα τον προστατέψει από τον εαυτό του;), με σημαντική συμμετοχή στο «80s and Ηeartbreak» (του Κanye αυτό), ο Κid Cudi δείχνει τώρα όλα τα χαρτιά του. Χωρίζει το άλμπουμ σε πέντε μέρη και αποφεύγει τα προφανή. Στο «Αlive» καλεί τους Ratatat και στο «Ρursuit Οf Ηappiness» τούς ΜGΜΤ. Ο Common και ο Κanye έχουν το δικό τους πόστο- ο ίδιος είναι και ράπερ και κρούνερ και αστροναύτης σε αποστολή (το enter galactic δείχνει το «αλλού» που λέγαμε). Με ένα όραμα οικουμενικό, σαν αρχηγός φυλής, ή του πλανήτη, μοιάζει σαν να ξυπνάει ιδρωμένος τη νύχτα από εφιάλτη που είναι ήδη στην εξώπορτα έτοιμος να μπει στο σπίτι.
«Τhe sky might fall /but Ι΄m not worried at all».
Στα μάτια του Cudi δεν γυαλίζουν κοσμήματα και customized λιμουζίνες, αλλά τα αστέρια που βλέπει στον ουρανό. Χορταστική περιπέτεια (και όχι μπαζωμένοι ήχοι για σνομπαρία).
