Στα βήματα του Μπομπ και του Μπρους.
Πολλοί άνθρωποι οδηγούν χιλιόμετρα για να ακούσουν μουσική, άλλοι πετάνε και περνούν ώρες και ώρες ακούγοντας μουσική. Πολλοί άνθρωποι ξυπνούν με μουσική και άλλοι κοιμούνται με μουσική- ή έχουν μουσική στο κεφάλι τους χωρίς καν να το έχουν στο πρόγραμμα. Άλλοι απαντούν στο τηλέφωνο με μουσική και άλλοι μοιράζονται μουσικές με πάθος. Υπάρχουν άνθρωποι που θυμούνται με μουσικές, ξεχνιούνται με μουσικές, ντύνονται με μουσικές, μιλάνε με μουσικές και μερικοί που χωρίς μουσική δεν κάνουν τίποτε.
Απολύτως τίποτε χωρίς μουσική; Μοιάζει σχεδόν με τάμα. Αλλά και ο Ρόμπερτ Φίσερ με τη βιβλική μορφή του μοιάζει να είναι αφοσιωμένος σε κάτι ιδανικό, σε μια δική του ηθική, σε μια μεταφυσική σφαίρα που χτυπάει δεξιά κι αριστερά, πάνω και κάτω σε αδιέξοδα, νευρικά σαν τις μεταλλικές μπίλιες σε ξεχαρβαλωμένο φλιπεράκι.
«Ρainted Βlue», τραγουδάει ο Φίσερ, ξεκινώντας με τους Willard Grant Conspiracy συνοδοιπόρους να διασχίσει την προσωπική του έρημο (από τη Μασαχουσέτη και την Καλιφόρνια ώς την Αθήνα, όπου θα παίξουν στις 23 του μήνα). Ξέρει πως είναι ζόρικα εκεί έξω, αλλά υπάρχουν ψυχές που ακολουθούν. Στις ρίζες της alt. country, ψιθυριστά, μελωδικά κι εκεί όπου όταν ανάψεις ένα σπίρτο θα ακούσεις τον ήχο του. Γενναία μεταλλική φωνή σαν κεραυνός σε ετοιμάζει για την πτώση (Ρreparing For Τhe Fall) και παγώνει το αίμα έτσι και σε ψήσει να χωθείς στα βάθη του Ghost Οf Τhe Girl Ιn Τhe Well. Στα βήματα του Μπομπ και του Μπρους. Τι ακριβώς συμβαίνει εδώ; Οι Willard είναι γυμνοί- γδύνουν και τα τραγούδια στην ακουστική τους εκδοχή, πιάνο, κιθάρα, βιολιά (έξω τα ντραμς) και σου λένε: «Κοίτα». Η εκφραστική τους δύναμη είναι τυφώνας (ο Στιβ Γουίν πρόθυμος κι αυτός επιβάτης), ο δρόμος τους όμως είναι περπατημένος πολύ τελευταία και χωρίς καμιά διαφορετική στροφή. Η ασκητική μουσική ζωή του Φίσερ απαιτεί προσήλωση και αν τον ακολουθήσεις πιστά, μόνο τότε μπορεί να σε βγάλει σε απίθανα μέρη.