Νέα σελήνη και άγριοι λύκοι. Hard rock σαν την πρώτη νύχτα μετά τη καταστροφή, ή κάτι λίγο πιο κοντά στα ακούσματα μας. Οι Wolfmother που εδώ και καιρό δεν είναι μυστικό των Αυστραλών, καλούν τα πνεύματα του ροκ των 70ς μέσα σε ένα πανδαιμόνιο από ηλεκτρικές κιθάρες. Σε αυτό το σημείο, το ‘κοσμικό αυγό’ εκρήγνυται και ο Andrew Stockdale σαν τροχονόμος της επόμενης μέρας βάζει τάξη στο χάος. Αν και μερικές φορές δεν μπορείς να παραβλέψεις πως ακούγονται επίμονα σαν AC/DC (σίγουρα σε κάποιους θα αρέσει αυτό) κάνουν την υπέρβασή τους προβοκάροντας ακόμη και αυτό το…κοσμικό του πράγματος. Τι εννοώ; Ένα καλό ροκ άλμπουμ.
