Πρώτα στήνουν παγίδες κατάθλιψης σε σημεία πολύ προσεκτικά επιλεγμένα και περιμένουν υπομονετικά το θύμα τους. Στη συνέχεια- και αφού πέσει το θύμα μέσα- σφίγγουν τη θηλιά και στέλνουν ηλεκτρομαγνητικά κύματα που τα λένε το Πνεύμα των Γιορτών και σε κάνουν να κάνεις πράγματα που δεν θα έκανες κάτω από κανονικές συνθήκες όπως να ανοίγεις την πόρτα σου και να δίνεις χρήματα σε φιλάργυρα αγόρια και κορίτσια με τρίγωνα,
να αφήνεις τα παιδιά σου να κάθονται στα γόνατα άγνωστων εύσωμων αντρών με άσπρα γένια και κόκκινα ρούχα. Ή ακόμη να αγοράζεις ένα τοπ με στρας τόσο όσο να ντρέπεσαι να το πεις, ενώ ξέρεις πως σε λίγες μέρες αρχίζουν οι εκπτώσεις. Depressing or what?
Για να διαβάζετε όμως αυτά εδώ – oh yes Christmas is evil- σημαίνει πως επιζήσαμε των Χριστουγέννων και με λίγη καλή τύχη θα την βγάλουμε καθαρή και την πρωτοχρονιά. Μέχρι τότε έχει ο Θεός και το Πνεύμα των Γιορτών μπορεί να έχει κολλήσει στην κίνηση. Ή να έχει κολλήσει τη γρίπη.
Anyway, στο bay περάσαμε πολύ ωραία αν και το Waffle House ήταν κλειστό. Τα Χριστούγεννα έμοιαζαν με το Πάσχα – έκανε ζέστη- και είχαν φωτιστεί με λαμπάκια τα δέντρα όπως πάντα ενώ φέτος είχαμε και ένα μεγάλο ασημί δέντρο απέναντι από την Aqua Marina, very beautiful. Που νομίζω ήταν κάτι που έλειπε όλα αυτά τα χρόνια, αλλά δεν χώραγε ανάμεσα στους φοίνικες. Αλήθεια, τι έγινε με τους φοίνικες; Όλο λιγοστεύουν τελευταία.
Ήμασταν λοιπόν όλη μέρα στην παραλία, μερικοί από εμάς μέσα στο νερό ,καθόλου κρύο , θα έμπαινα κι εγώ αν δεν έπρεπε να πάμε για τη γαλοπούλα (δικαιολογία).
Παραμονή Χριστουγέννων, το Πνεύμα έχει λυσσάξει, πλησιάζει να γίνει πόλτεργκάιστ και να μας κάνει πραγματικά κακό όταν- yeeeahh- έρχεται δώρο με vintage φιόγκο, το Chris Isaak Christmas dvd. Μ΄αυτό χτυπάμε το πνεύμα από μέσα, και εκείνο νοιώθει εξουθενωμένο και αποσύρεται. Ο Chris αλλάζει τα don’t ask don’t tell κουστούμια του και τραγουδάει καταπληκτικά- σε μερικά μοιάζει με Έλβις, τόσο ωραία δηλαδή που θέλω να το ξαναδώ, αλλά δεν προλαβαίνω πρέπει να ετοιμαστώ- θα το ξαναδώ αργότερα, everyday is like Christmas baby (κι άλλη δικαιολογία)
Τo βράδυ συναντήσαμε τον Batman όχι μακριά από την παραλία, στους φίλους μας που είναι πολύ καλοί τύποι και έχουν τα δικό τους σχέδιο για να αντιμετωπίζουν τα Χριστούγεννα , το οποίο μάλιστα δουλεύει εντυπωσιακά. Κάνουν πάρτι.
Η famous σεφ Λία ετοίμασε γαλοπούλες με γέμιση, τόσο ωραία που αν το ήξεραν αυτές όταν ήταν ζωντανές ίσως και να μην τις πείραζε τόσο (πάντως αν κάποτε ξεκινήσει η επανάσταση κατά των Χριστουγέννων, μην υποτιμήσετε τη δύναμη της γαλοπούλας, θα τα τσιμπήσει με λύσσα, θα τους πετάξει πίσσα και θα τους κολλήσει πάνω τα πούπουλα- είναι το ελάχιστο που μπορώ να φανταστώ, ειδικά με από κάμποσα κοκτέιλ σαμπάνια/ανανά, cheers by the way). Θαυμάσια «δεμένο» το πτηνό με πουρέ κάστανο και κολοκύθας, ένα σχόλιο, υποθέτω, στο χρόνο που περνά- πότε είχαμε Halloween, πότε έρχεται ο Χοντρούλης με τα δώρα, πότε φεύγει η δεκαετία ολόκληρη, πότε θα βλέπουμε Παγκόσμιο Κύπελλο, πότε θ΄αρχίζουμε δίαιτα πάλι. Στο μεταξύ, θέμα που συζητήθηκε πολύ σε όλα τα πάρτι της Παραμονής ήταν ο τύπος με το μαύρο τζιπ που πυροβολεί στο Βοτανικό και τι ζόρι τραβάει ο καθένας πια – κακή ομολογουμένως στιγμή να αναφέρω τη διασκευή μου στο κλασικό της εποχής /let it snow :the weather outside is delightful and I ‘m gonna get my riffle-I think it’s their time to go-let them blow, let them blow. Το άλλο θέμα που συζητήθηκε επίσης ήταν ο πρωταθλητής χειμώνα Παναθηναϊκός.
Το ξέρω. Περιμένετε να εξηγήσω τι δουλειά είχε ο Batman παραμονή Χριστουγέννων στο πάρτι; Δεν ρώτησα, αλλά ήταν εκεί, μερικοί φωτογραφηθήκαν μαζί του, ένας φίλος είπε πως αν τον δεις καλύτερα δείχνει πιο πολύ σέξι από ότι τρομακτικός, το πρόσεξα σε κάποια στιγμή που μου έκλεισε το μάτι, αλλά έκανα ότι δεν είδα γιατί ξέρω πόσο διαβολικό είναι το πνεύμα και μπελάδες δεν ήθελα παραμονιάτικα. Εξάλλου μ’ αρέσει η Τέχνη. Και ας έχει ο καθένας το νου του.
… Μην χαλαρώνεις ,έλεγα στον εαυτό μου καθώς επιστρέφαμε πίσω στο bay. Είναι ακόμη Χριστούγεννα και έχεις τα φωτάκια στην πρίζα.
