Πού παίζουν οι καλές µουσικές; Κάπου που πρέπει να ψάξεις. Και πόσοι ψάχνουν; Δεν θέλετε να ξέρετε. Είναι µυστικό.
Ακούσατε το καινούργιο από Faithless;
Οχι ακριβώς; Κανονικά είναι από αυτά που στοιχειώνουν τα ραδιόφωνα. Σε ποια συχνότητα ακριβώς; Κάπου lost.
Μήπως πετύχατε το νέο από Cypress Ηill µε Ρitbull µαζί; Εύκολο, πιασιάρικο, αλλά πού; Σε καµιά βιτρίνα.
Κάπου εκεί στα βόρεια οι Club 8 βγάζουν το «Τhe Ρeople’s Record» και είναι στ’ αλήθεια ένας δίσκος για τον λαό. Αν δηλαδή ο λαός ζητάει κάτι εξωτικό, φιλτραρισµένο από την indie ποπ σχολή της Σουηδίας.
Δυο δυο, ταξίδι στην ποπ. Ο Johan Αngergärd και η Κarolina Κomstedt «πέταξαν» στη Βραζιλία µε σκεπτικό ότι κανείς δεν επέστρεψε από εκεί χωρίς να έχει φορτώσει λίγη έµπνευση από µουσικές, όπως εκείνες που έγραφαν την ιστορία του tropicalismo _ ή και χωρίς κανένα σκεπτικό συγκεκριµένα.
Το βραζιλιάνικο «ζεν» πότισε τις βόρειες συνθέσεις τους τόσο ώστε κρουστά και ρυθµοί ξεχειλίζουν από το «Ρeople’s Record», απόλυτα συντονισµένο όπως αποδεικνύεται µε τους προ-φεστιβαλικούς ανοιξιάτικους τόνους. Το «Western Ηospitality» βγαίνει µπροστά σαν εισαγωγή για να νιώσει κανείς ότι βρίσκεται στο οικείο περιβάλλον ενός γρήγορου ρυθµού που υπόσχεται πως δεν θα αφήσει κανέναν να πλήξει.
Μετά, µαράκες στα χέρια και κίνηση στα πόδια. Το µυστικό της σουηδικής ποπ εδώ αποκαλύπτεται και είναι κοσµοπολίτικο και έτοιµο να τινάξει το πάρτι στον αέρα. Σαν πίστα χιονιού µε φωτιές µια νύχτα που κανείς δεν κοιµάται.
Κάτι πολύ εξωτικό παίζεται στη Σουηδία και δένει ωραία σαν τα beat του «Ιsn’t Τhat Great?». Α, ναι και η Αφρική χορεύει µαζί, όταν το ντουέτο καλεί κόσµο µε την πρώτη ποπ ευφάνταστη ευκαιρία. Στο τέλος, όπως πάντα ο λαός θα µιλήσει.