Η αρµάδα της ποπ επιτίθεται.
Κάποια στιγµή οι Βρετανοί θα λογοδοτήσουν για τα ψευτο-hype µουσικά τους και µετά θα αθωωθούν. Συνήγοροι υπεράσπισης πολλοί, ανάµεσά τους και αυτοί που ακολουθούν και σώζουν µια για πάντα την αγγλική τιµή της ποπ.
Ας µην αρχίσει κανείς για τους Βeatles, τους Κinks, τους Who, τους Clash και άλλους πολλούς. Υπάρχουν εξηγήσεις (και όπου δεν υπάρχουν, είναι οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα).
Εφτασαν στο έκτο άλµπουµ τους και µπορούν να το γιορτάζουν. Οι Groove Αrmada στα καλύτερά τους. Τίποτε τυχαίο. Οι δύο Λονδρέζοι Αndy Gato και Τom Findley ανοίγουν το παιχνίδι. Δικό τους είναι, ό,τι θέλουν κάνουν. Το ξέρουν και µπορούν. Το «Βlack Light», το πρώτο ανοιξιάτικο φρεσκάρισµα ή µια εµπεριστατωµένη µελέτη στην dance pop.
Μια αφορµή για να περάσουν στα – µουσικά – εν δότερα. Με άλλα λόγια, αυτό που τους κάνει να τρελαίνονται είναι το να παίζουν µε τον µεγαλύτερο φόβο της ποπ. Την απουσία ταυτότητας στον ήχο. Ο,τι για όλους τους άλλους είναι η µεγάλη καταστροφή, για το ντουέτο µας είναι η αποθέωση. Κανένα στυλ ίσον όλα τα στυλ ίσον το δικό τους.
Εξίσωση για προχωρηµένους. Ντίσκο και electro, µε µαζικές τύπου 70s κιθάρες. Το «Βlack Light» ανάβει σε µια άλλη διάσταση. 
Προκλητικά ευφάνταστη και ανοιχτή σε όλες τους τις επιρροές. Το «Shameless» το χαρίζουν στον Βryan Ferry (φωνή) και για να τιµήσουν τους Roxy Μusic που παίζουν βασικό ρόλο στον G.Α. ήχο. Αλλη έξυπνη πρόσκληση στον Νick Littlemore (από τις τάξεις των Εmpire of the Sun) κολλάει περίφηµα στο «Fall Silent».
Το «Look Μe in the eye Sister» σαν πυξίδα δείχνει πως πηγαίνουν σωστά, big beat και ένα µανιφέστο, παλιοµοδίτικο µεν σαν άποψη, αλλά ικανό να σηκώσει την αυλαία και να βγάλει τον θίασο στη σκηνή. Αν θέλεις προσπερνάς τη µουσική και στέκεσαι στο συµπέρασµα – η ποπ είναι ο πιο πολύπλοκος οργανισµός, ανθεκτικός στις επιθέσεις σάχλας. Οµως αν µείνεις στη µουσική, η Αρµάδα του Ρυθµού θα σε ανταµείψει περισσότερο.
