Eίναι η τρίτη ημέρα χωρίς U2 στη ζωή μου και είμαι καλά. Ακολούθησα τις συμβουλές των ειδικών που μου είπαν να απομακρυνθώ από το αντικείμενο, να αποφύγω συζητήσεις γύρω από αυτό (δεν το απέφυγα τουλάχιστον δεν τις ξεκίνησα εγώ) και να κάνω πράγματα που μου αρέσουν (προσπάθησα).
Don’t get me wrong, I loved them. Έγραψα όμως τόσο U2 τελευταία, που αν το είχε μάθει ο Bono θα με είχε καλέσει να με γνωρίσει παρότι δεν πολιτεύομαι, ούτε αγωνίζομαι για κάτι σπουδαίο. Να είμαστε καλά , εμείς και οι άλλοι. Γι ‘ αυτό μόνο.
Γράψαμε όμως πολλά στα ΝΕΑ και στον Ταχυδρόμο ( με τον Γιάννη Μητσάκο που είναι φαν και τα ξέρει ΟΛΑ πολύ καλά )τόσο που είχα μετά U2 παραισθήσεις. Ξύπνησα χτες το πρωϊ και νόμιζα ότι η συναυλία δεν είχε γίνει ακόμη. Δεν έφταιγαν οι U2, όμως , το Inception έφταιγε και το υποσυνείδητό μου. Με τις όποιες παρενέργειες πάντως , το χαίρομαι πάρα πολύ που γράφω για τους U2 και όχι για το διαζύγιο της Θεοδωρίδου, ή τον καινούργιο σύντροφο της Μενεγάκη –ή μήπως το είπα ανάποδα;- ή όχι για εκείνο το πώς- το- λένε motherfuckin’ μνημόνιο. Και ήταν και πολύ ωραία η συναυλία .
Διαβάστε αν θέλετε εντυπώσεις ,παρασκήνια για λίγο U2 ακόμη:
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4592738
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4592446