Τα καινούργια ρούχα του βασιλιά.
Ηταν ένα ροκ συγκρότηµα όνειρο. Αλλά το οµολογώ και εγώ θα έµπαινα στον πειρασµό. Αν µπορείς να γίνεις η µεγαλύτερη ροκ µπάντα του πλανήτη, γιατί να µην το κάνεις; Επειδή µπορεί να µην το θέλεις. Επειδή χρειάζεται να αλλάξεις λίγο. Οχι πολύ.
Και ξέρεις ότι µπορείς.
Το θέµα από την αρχή ήταν καλό. Τα παιδιά του πάστορα Λίον Φόλογουϊλ, αδέλφια και ξαδέλφια έπαιζαν ένα βρώµικο ροκ του Νότου, σα να είχαν αποστολή να σώσουν το καλό ροκ από τα νυσταλέα έπη που υπερ-ρόκερ σαν τους Coldplay επέβαλαν στα αυτιά ανθρώπων που δεν άκουγαν µουσική. Και οι Κings Οf Leon, µε πείσµα α λα Ελβις «Δεν τραγουδάω σαν κανέναν», αφού από εκείνα τα µέρη από το Τενεσί έρχονται κι αυτοί είχαν ακριβώς ό,τι χρειαζόταν. Τις καλές προθέσεις και µαζί µε αυτές όλες τις δυνατότητες να τις πραγµατοποιήσουν. Το ευρύ κοινό όµως δεν τα άκουσε αυτά.
Η πορεία τους µετά, ήταν διαφορετική γιατί περισσότερο από τη διαφορετικότητά τους, πουλούσε η ροκ εικόνα η πρόφαση να παίζουν δυνατά, µε ηχώ από big rock, ενώ άφηναν πίσω όλο και πιο πολύ τις νότιες ρίζες τους. Στο προηγούµενο άλµπουµ, «Οnly by the night», έκλεψαν την παράσταση. Οι αδελφοί Φόλογουϊλ έγιναν τα νέα πρόσωπα του ροκ (γιατί µπορούσαν), γέ µισαν αρένες, κέρδισαν τα κορίτσια και έλαµψαν µε τα φωτο γενή χαµόγελά τους σε εξώφυλλα λάιφ στάιλ. Είχαν φορέσει τα ρούχα του βασιλιά.
Πώς αλλιώς λοιπόν; Το «Come around sundown» το ολοκαίνουργιό τους παραµένει ευθυγραµµισµένο µε τον ήχο στο ροκ αποτύπωµα των τελευταίων χρόνων. Είναι σηµεία, όπως η «σηµαία» τους, το σινγκλ «Radioactive», που µεταµφιέζονται σε U2.
Τραγούδια µέσα σαν το «Μary», το «Ιmmortals», το «Down South», το «Βeach side», το «Ρickup Τruck» κρύβουν κάτω από το ισοπεδωτικό ηχόστρωµα, ωραίες συνθέσεις και έξυπνα πράγµατα.
Προτιµώ όµως τους Κings Οf Leon γιαυτό που ήταν, όταν άφηναν τα αληθινά ωραία τραγούδια τους µπροστά, αντί να τα ανταλλάζουν µε τις αρένες που τους αποθεώνουν. Για όλους εκείνους τους Μy Μorning Jacket, Βlack Μountain και άλλους εκεί έξω που παί ζουν ροκ χωρίς να περνάνε από διασταύρωση µε U2 για να τους λατρέψουν τα πλήθη, κρατάω τις σοβαρές αντιρρήσεις µου µε το «Come around sundown». Και πιστέψτε µε, πονάω που το λέω. Γιατί οι Κings οf Leon δεν έχουν ανάγκη από τίτλους ούτε βασιλικές τιµές.
