NEIL THRILL
Συμβαίνει τώρα. Μέσα σε pop idol, σούρτα φέρτα, ριάλιτι-κιλερ της μουσικής και ατέλειωτα εξτέσιον με CD στους καταλόγους επιτυχιών, ο Νιλ Γιάνγκ κάνει άλμπουμ με τον Ντανιέλ Λανουά. «Le Noise» και τόπο στο θόρυβο.
Ο Γιανγκ σε ένα στούντιο στο Λος Άντζελες, στο ίδιο στούντιο και ο άλλος καναδός ο Λανουά στις συνεργασίες του οποίου συμπεριλαμβάνονται και μερικές με Μπομπ Ντίλαν, U2, Μπράιαν Ίνο, Πίτερ Γκάμπριελ, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.
Χωρίς μπάντα, αλλά με πολλές ιδέες. Νιλ Γιάνγκ είναι αυτός, το μυαλό του δουλεύει σαν εργοστάσιο παιχνιδιών σε φουλ παραγωγή για τα Χριστούγεννα. Όλα με τη σειρά τους .Και οι κιθάρες σε όλους τους ρόλους. Ο Λανουά να δίνει βάθος , ο Γιάνγκ να γκαζώνει. Παραμόρφωση στον ήχο και μελωδικά πυροτεχνήματα, ιλιγγιώδεις στροφές σε απρόσμενα σημεία- εκεί που η ξερή κιθάρα συναντά την ομίχλη στον ορίζοντα. Τοπίο για καρτ-ποστάλ.
Αν κατάλαβα καλά, ο Νιλ Γιανγκ θέλει να μας πει πως έχει όρεξη για πολλά ακόμη, μόλις γέμισε το ντεπόζιτο και αυτό το ‘πάμε παρακάτω’ είναι το κρυμμένο μάντρα πίσω από κάθε τραγούδι , αρχής γενομένης από τα Walk With Μe και Hitchhiker. Κάτι έχει ανακαλύψει εκεί. Το ελιξήριο της νεότητας, ή κι εγώ δεν ξέρω τι.
