Εναν «βρώµικο» ήχο από µια λασπωµένη lo-fi τζαζ µε soul και electronica της πλευράς των Portishead διαλέγει για πρώτα υλικά η Ayoe Angelica από τη ∆ανία (µε ρίζες αιθιοπικές – γράφει το βιογραφικό της). Στα περισσότερα από τα τραγούδια του «Dandelion» (Playground) πετυχαίνει να κρατήσει την ακατέργαστη οµορφιά τους και το κάνει από ό,τι καταλαβαίνω, πολύ συνειδητά.
Η τσαλακωµένη µελωδία δεν χάνεται από τα χριτς-χρατς που τη σκεπάζουν και η φωνή της ακούγεται σαν να θέλει να κυλιστεί µαζί τους. Οπως θα έκανε αν σιγοτραγουδούσε στο διπλανό δωµάτιο σκαλίζοντας παλιά βινύλια.