Just Dance!
Πέρυσι ήταν που ο Gil Scott- Heron βγήκε από τα σκοτάδια που ήταν κρυµµένος και, σαν εκείνες τις ψυχές από τις γειτονιές του Μπρονξ που ξαναγεννιούνται από τις στάχτες τους, γύρισε από τα άγρια µέρη το «I’m new here», το πρώτο καινούργιο άλµπουµ µέσα σε δεκαπέντε χρόνια. Η φωνήτου βαριά, σπασµένη, τσακισµένη, σαν τσουβάλι γεµάτο από την ιστορία του, «άδειαζε» πάνω στηλιτή, σχεδόν αόρατη, παραγωγή. Ολοι στάθηκαν στο«I’m new here» µε δέος και προσοχή και κάποιοι όπως ο Jamie Smith (ή Jamie xx, παραγωγός των xx και σελέµπριτι DJ στην underground πιάτσα) θέλησαννα µετακοµίσουν εκεί. Εκεί – στο «We’re new here»(XL) – αρχίζουν τα πειράγµατα στα κοµµάτια, µια µεταποίηση στηνοποία ο Βρετανός (από το Μπρίξτον), σαν µεγάλος του Heron θαυµαστής, βουτάει µε ενθουσιασµό.
Ηταν απαραίτητη η επέµβαση;∆εν ξέρω, µάλλον όχι. Αυτό όµως πουακούω είναι η άλλη όψη της σκοτεινής reality εκδοχής του Heron, η φωτεινή και dance πλευρά της, σαν να είσαι στο ίδιο δωµάτιοτη µέρα και τη νύχτα.Η φωνή κρατάει καίρια σηµεία και στο «Jazz interlude» ο Heron κάνει ένα µικρό,πυκνό dance µανιφέστο. Ξέρεις ακριβώς πού βρίσκεσαι και πως όλα τελικά είναι dance (όποιος και αν είναι ο χορός σου).
