
Η Katie είναι από τα κορίτσια που θα συναντήσεις στη ΝέαΥόρκη και θα σου συστήσει κάποιος φίλος σε ένα καφέ και θα σου πει «από εδώ η Katie, singer songwriter, έχει έρθει από Καλιφόρνια, αλλά βολεύτηκε εδώ. Και ξέρεις», λέει ο φίλος, «έχει βγάλει και ένα καινούργιο άλµπουµ, το “Lamplight”, σίγουρα θα θες να το ακούσεις». Η αλήθεια είναι πως θέλεις.
Η Katie φαίνεται να είναι πολύ συµπαθητικό κορίτσι (αν και µπορεί τα φαινόµενα να απατούν – αυτό δεν το ξέρεις) και έχει µια, έτσι όπως την ακούς, πολύ ζεστή, λίγο βραχνή φωνή και όλη η εικόνα της σου θυµίζει πρωταγωνίστρια σε independent ταινία, ακαριαία αξιολάτρευτη. Μετά, στο MySpace µαθαίνεις περισσότερα για την Katie, την ακούς και καλύτερα, το «Cassette tape» και το «I can’t fix us two» επιβεβαιώνουν τη συµπάθειά σου. Στα αυτιά σου ακούγεται ποπ που µοιάζει αθώα, αλλά χειρίζεται τόσο καλά την ψυχολογική σου διάθεση, σαν να µπαίνει κάποιος µέσα και ανάβει τα φώτα. Rewind λοιπόν.
Τα τραγούδια έχουν λαβές για να κρατηθείς επάνω τους και γερές µελωδικές βάσεις, είναι καλοδουλεµένα τόσο, που κρύβουν τον κόποτης προετοιµασίας και βγαίνουν αφρός στην επιφάνεια. Αλλωστε η Κatie δεν ξεπρόβαλε χθες, δοκίµασε τις δυνάµεις της µε το πρώτο άλµπουµ «Κaleidoscope machine», µε το «The city in me» ΕP της και πολλά λάιβ ενδιάµεσα, ώσπου να φτάσει στο «Lamplight», στο πιο ψηλό σκαλί ώς τώρα.
Το τραγούδι τής Costello τελικά είναι σαν καραµέλα µέντα, λάιτ και δροσιστική, που αρχίζει σιγά σιγά να λειώνει στο στόµα και να σε καίει. Οπως πάντα, εδώ που τα λέµε, συµβαίνει µε την καλή µουσική. Και – εννοείται – µε τον Elvis Costello.