Εχουµε παρακολουθήσει τη λογοδιάρροια στο twitter, τις συνεστιάσεις στο facebook, τις εκτενείς αναλύσεις / συνεργασίες / εξώφυλλα, τις βιντεο-µεταµορφώσεις και τις «εγκαταστάσεις» (installations) µε το όνοµα Lady Gaga. Mόλις κυκλοφόρησε και το άλµπουµ – «Born this way».
Το άλµπουµ έλειπε για να δέσει το πακέτο; Στην περίπτωση της Gaga δεν λείπει τίποτα. Το αντίθετο, περισσεύει. Ολα, πολλά. Ο ρυθµός, το µαλλί, το τακούνι, οι δόσεις Gaga για να χορτάσει το στοµάχι της ποπ, που έχει τον αχόρταγο.
Να το όµως που σπαρταράει το «Born this way» και έχουν ανατριχίλες όλα τα little monsters από χθες. Eδώ και µέρες δηλαδή, που έχουν βγει τα single και όλα τα άλλα.
Αυτό που δεν θα της συγχωρήσουν ποτέ (οι επικριτές) είναι πως ό,τι κάνει η Gaga το κάνει καλά.
Το κάνει καλύτερα από όλους. Είναι αλλού η ίδια και παρασύρει και τη µουσική της µαζί.
Εννοείται πως όλα τα περνάει από τον µύλο των κλαµπ. Εκείπ ου τεστάρεται η ποπ και τα ψηλά τακούνια. Εκεί που η µουσική µπορεί να τα αλλάξει όλα.
Είναι το πρώτο άλµπουµ το «Born this way» που κάνει η Gaga σαν σούπερ σταρ, που θα γίνει φύλλο και φτερό και θα ξεπουλήσει σαν τους «Πειρατές της Καραϊβικής» µε κέρασµα το ρούµι. Βρίσκεται εκεί που θέλει, στην ντίσκο που ξέρει καλά και στο ροκ των σταδίων. Στη Μαντόνα και στους Bon Jovi της.
Η electro pop, ψαλιδάκι στα χέρια της, ό,τι πιο βολικό για να δώσει στυλ. Συνεπώς, απαγορευτικές γραµµές δεν υπάρχουν. Κανείς δεν «κόβεται» στην πόρτα. Ο Κλάρενς Κλέµονς της E-Street Band τού Bruce παίζει σαξόφωνο στο «Edge of glory» και ο White Shadow (DJ) παίζει µε τα κουµπιά. Γενικό προσκλητήριο.Από τον Ιούδα ώς τον Τ. Φ. Κένεντι. Τραγουδάει στα γερµανικά και στα γαλλικά και σε κάτι ανάµεσα σε αυτά.
Στο «Government hooker», ας πούµε, τα πράγµατα είναι πιο µπερδεµένα, αλλά βρίσκουν τη λύση τους αν δεις όλη την εικόνα: «Put your hands on me / John F. Kennedy» (πολιτικο-πόπ αναφορά). Eνα άλµπουµ γεµάτο από κοµµάτια έτοιµα να γίνουν επιτυχίες µέχρι να τσεκάρεις το e-mail σου. Kαι η Gaga,µια Μαντόνα που επιτάχυνε το βήµα της, αφοσιωµένη στο πρότζκετ της που όσο πιο εξωφρενικό, υπερβολικό, γκάου φαίνεται τόσο πιο αληθινό και ο εαυτός του είναι. Μπράβο στο κορίτσι.
Από τον Ιούδα…
Οπως και αν αρχίζει κάθε κοµµάτι, είτε σαν µπαλάντα είτε σαν goth παραµύθι, σε dance song εξελίσσεται. Θα καρφωθεί στην πίστα µε ένα µήνυµα. Που θα χορεύεται κι αυτό.
«Marry The Night». Ποµπώδης εισαγωγή που ανοίγει τους ουρανούς και αρχίζει ένα πάρτι. Καλυφθείτε.
«Born This Way». Βουίζει στ’ αυτιά τον τελευταίο καιρό, η χορευτική ποπ που λάτρεψαν στα gay κλαµπ.
«Judas». Αυτό κι αν µας έχει κολλήσει, µε το βίντεο, τις µοτοσυκλέτες, τον Ιούδα και τους α λα Ντίλαν βιβλικούς γρίφους.
«Americano». Ντίσκο µεν, αλλά µε λάτιν γεύση. Φλαµένκο στο ∆ιάστηµα, τύπου «Alejandro».
«Hair». Εδώ είναι που λέει πως «είναι τα µαλλιά της». Ολόκληρο µιούζικαλ έγιναν («Hair») και δεν αξίζουν ένα τραγούδιτης Gagaτα µαλλιά;
«Sheisse». Εδώ είναι που µιλάει γερµανικά, ή έτσι λέει, αλλά το ρεφρέν είναι σαν eurodisco µπουλντόζα που δεν αφήνει τίποτε όρθιο.
…στα Κακά Παιδιά
«Bloody Mary». Ιndustrial τελετουργία και κοντός ψαλµός αλληλούια. Μετανοείτε.
«Bad Kids». Από τον Beck µέχρι disco κιτς, Μπαρµπαρέλες και Πατ Μπέναταρ.
«Highway Unicorn (Road To Love)». Η ροκ καρδιά της πάει νασπάσει. Η Gaga «συναντά» τον Bruce ή εµείς ζαλιστήκαµε από τις στροφές.
«Heavy Metal Lover». ∆ερµάτινα, µηχανές, προκλητικός στίχος. Οχι πολύ περισσότερα.
«Electric Chapel». Εδώ βρίσκει τον έρωτα της ζωής της. Βοηθάει και η κιθάρα που σολάρει.
«You and I». Η µπαλάντα. Τώρα δεν κλαίει µόνο η Μαντόνα, κλαίει και η Μαράια Κάρεϊ.
«The Edge Of Glory». Με µια µικρή «Glory days» σπόντα από το σαξόφωνο του Κλάρενς Κλέµονς. Και ωραίο κοµµάτι.
