Μπορεί οι ρίζες του Greg Dulli να σε βγάζουν στα ‘90s και στα ψυχωµένα ροκ των Afghan Wigs, αλλά αυτό είναι µόνο η µία όψη της ιστορίας. Από τότε ακόµη, ο Dulli ήταν πολλά πράγµατα µαζί, προσωπικότητα που µπορούσε να σε µπερδέψει. Πιο κοντά στους µπλούζµεν και τους τζάζµεν, µε αστείρευτη σόουλ φλέβα, συνεχίζει να µοντάρει παρανοϊκά σενάρια στα τραγούδια του. Στο «Dynamite steps» (Sub Pop), νέο και µεταφυσικό σχεδόν, σαν να εξανεµίστηκε ο κόσµος και να έµεινε τελευταία φωνή σπαρακτική ο Γκρεγκ να λέει τα µαντάτα. Μαρκ Λέινεγκαν και Ανι Ντι Φράνκο συµπαραστέκονται, αφού πρώτα έχουν και αυτοί ξεδιψάσει από τις ίδιες πηγές. Κι έτσι κάθε φορά που έρχεται µε κάτι καινούργιο, ανανεώνει απλά τους γρίφους του. Οικείο και αλλόκοτο πράγµα, σαν αυτό – φαίνεται – που δεν τον αφήνει ήσυχο να κοιµηθεί τις νύχτες και που τον κάνει να γράφει τέτοια τραγούδια. … στην ψυχή.
