Η νεο-ντίσκο που σαρώνει
Την ώρα που η Gaga αλλάζει κοστούμια και η Μαντόνα εμπλέκει την Μπεθ Ντίτο στην παραγωγή του καινούργιου της άλμπουμ, η ποπ ήδη τρέχει μπροστά. Και, όπως πάντα, κάνει ένα πέρασμα από τα κλαμπ της Νέας Υόρκης, εκεί όπου η ντίσκο ακούγεται αλλιώς και το φανκ επαναπροσδιορίζεται.
Αποκλείεται λοιπόν να μην την προσέξεις. Η Νόμι Ρούιζ, ψηλόλιγνη μελαχρινή, τραβάει τα βλέμματα σαν μαγνήτης. Ανά πάσα στιγμή νομίζεις ότι μπορεί να μεταμορφωθεί σε κορίτσι του Μπάτμαν και να πετάξει πάνω από τη Γκόθαμ Σίτι να δει αν όλα πάνε καλά.
Οταν συναντήθηκε με τον Αντριου Ραπόζο και τον Μόργκαν Γουάιλι στις περιοδείες των Hercules and Love Affair, είχε μαζί της έναν τόνο τραγούδια στο λάπτοπ. Η «χημεία» δούλεψε, όπως συμβαίνει με τις μουσικές, ιδανικό social network και οι Jessica 6 (ως γκρουπ) εδώ και τρία χρόνια εξελίσσονται γρήγορα σε ένα από τα πιο δυνατά χαρτιά του νεοϋορκέζικης underground. Σε αυτά τα μέρη καμιά ιδέα δεν έρχεται μόνη της, κανένας δρόμος δεν είναι αδιέξοδος.
Πήραν το όνομά τους από την Jessica 6 της καλτ ταινίας επιστημονικής φαντασίας «Logan’s Run» – την ηρωίδα που το σκάει για να ξεφύγει από τον έλεγχο και την καταπίεση – και ο συμβολισμός δουλεύει θαυμάσια για τους Jessica 6 που θέλουν κι αυτοί να κάνουν τα δικά τους. Αλλες κινηματογραφικές τους αγάπες, ο Μάριο Αρτζέντο, τα «κλασικά» του τρόμου και λοιπά κινηματογραφικά, όχι και τόσο της φυλής μπλοκμπάστερ. Με το «White Horse» που ήρθε καλπάζοντας στα πρώτα κομμάτια του «See The Light» άλμπουμ, έχεις ένα δυνατό σκούντημα ότι κάτι τρέχει, εδώ υπάρχουν κομμάτια που μπορείς να χορεύεις, να βάλεις στο iPod και να ιδρώσεις μαζί τους κάνοντας δουλειές στο σπίτι. Τα ακούς – δεν περνάει απλά στο φόντο. Οι επιρροές άλλωστε έρχονται από δεξιά κι αριστερά, από τον Μάικλ Τζάκσον και το χιπ χοπ, από τα house της πρώτης γενιάς και αν ακούω καλά από όλα αυτά που έκαναν την Μπιάνκα Τζάγκερ να ψάχνει να βρει την επόμενη εντυπωσιακή εμφάνιση για να κάνει είσοδο στο πάρτι (η Νόμι θα έχει ακούσει πολλές τέτοιες ιστορίες γι’ αυτά).
Τα τραγούδια της, λέει, είναι κάπως σαν προσωπικό ημερολόγιο, αλλά με τους άλλους δυο από το Μπρούκλιν μαζί, μπορεί να μετατρέψει τις «σελίδες» αυτές σε ύμνους των κλαμπ. Οι μπαλάντες τους είναι ωραίες και όχι προβλέψιμες («Not anymore», «Stars in your eyes», «Blessed mother») και η νεο-ντίσκο με τον σέξι house ήχο της σε ψεκάζει με δροσιά, αισιοδοξία και τονωτική διάθεση άμεσης ευδαιμονίας, που σε λίγο θα πουλιέται μόνο στη μαύρη αγορά – ή, αν δεν αλλάξουν τα πράγματα, θα εκλείψει τελείως από τον πλανήτη
