Από το Σέφιλντ της Αγγλίας με τα τοπικά χαρακτηριστικά της κιθάρας και της μελωδίας στα τραγούδια τους, οι Crookes δανείζονται από εκεί που πρέπει. Από τον Ρίτσαρντ Χόλεϊ και τους Pulp και από τα ρυθμικά κομμάτια που ανεβαίνουν επίπεδα με τις ιστορίες και τους στίχους τους. Δεν είναι φυσικά οι Beautiful South (δεν υπάρχουν άλλοι Beautiful South) αλλά μπορούν να περηφανεύονται για τις έξυπνες μουσικές «ατάκες» του «Just like dreamers», του «The crookes laundry murder, 1922» ή του τουριστικού τους «By the seine». Oλο το «Chasing after ghosts» έχει μια νοσταλγία – για ποιο πράγμα ακριβώς, δεν ξέρω. Iσως για τα 90s (και τη φωτογενή πλευρά τους).