Ροκ δάνεια και… ολίγον φρίκη
Για να μπεις στα ενδότερα ενός ροκ άλμπουμ σήμερα, πρέπει πρώτα να χαλαρώσεις τη ζώνη ασφαλείας και μετά να δεχτείς ότι δεν περιμένεις καινούργια πράγματα να ακούσεις. Αυτό το τελευταίο όμως δεν σε χαλάει, γιατί η μουσική δεν είναι οδοντόκρεμα να κυκλοφορήσει η πιο καινούργια με νέα σύνθεση που θα σου κάνει τα δόντια άσπρα – ξέξασπρα και γρανιτένια. Η μουσική δεν χαλάει τα δόντια. Οπότε και οι Horrors μπορεί να σε αφορούν.
Σε αφορούν, το ξαναλέω. Γιατί είναι μια (βρετανική) μπάντα που παίζει, όταν θέλει, στα όρια του «γκαράζ» (χειροκρότημα) και όταν δεν θέλει παίρνει έναν αέρα από τα επικά γκρουπ τσιμπολογώντας στην ψυχεδέλεια. Μπερδεύτηκε κανείς; Πού να δείτε οι Horrors! Που έχουν και ένα κάλεσμα «τρόμου» (house of horrors!) από την goth πλευρά του ροκ. Εκεί πρέπει να ντυθείς ανάλογα για να εμφανιστείς. Από στυλ το ‘χουν και τους περισσεύει. Και για να ξεσκάνε ακόμη περισσότερο, από τη μία διασκευάζουν Sonics (πες τα μάστορα), από την άλλη ο μάστορας Faris Badwin, o λίντερ οφ δε μπαντ, τρέχει και ένα άλλο πρότζεκτ από δίπλα, το «Μάτι της γάτας» (Cat’s Eye), με πιο σαφείς goth προσδιορισμούς.
Το ροκ το σημερινό είναι το σύνολο των δανείων του. Η μόνη διαφορά με το σύστημα εκεί έξω είναι ότι απλώς οι «τράπεζες» δεν του ζητάνε να ξεπληρώσει, πληρώνει τόκους βέβαια, και δεν φαίνεται να ξεχρεώνει – σαν κι εμάς εδώ -, θα πορεύεται με δάνεια για πάντα. Στο ροκ, όμως, η ζωή κανενός δεν γίνεται δύσκολη. Ολα βαίνουν ομαλά (όσο γίνεται).
