Από τους Ινκας…
Η cumbia – σε νέες παραγωγές – που ακούγεται γύρω και είναι μόδα στα κλαμπ, εκεί όπου το χαρμάνι ανακατεύει ρυθμούς, πολιτισμούς και χρώματα, σε πάει πίσω στο Περού της δεκαετίας του ’60. Στα 70s, λέει η ιστορία, η cumbia γίνεται chica, όνομα που παίρνει από ένα αλκοολούχο ποτό που απολάμβαναν οι Ινκας. Τίποτε δεν είναι τυχαίο, με τόσες μεθυστικές μουσικές που ακούγονταν στον αέρα, ειδικά στις φτωχογειτονιές, δηλαδή πολύ πριν οι ράπερ ανακαλύψουν τα ακριβά κονιάκ και αρχίσουν να λούζονται με σαμπάνιες. Στις συλλογές (που αρέσουν στους φαν όσο εκείνο το ευωδιαστό οινόπνευμα) «The roots of chicha volume 1» και το πιο πρόσφατο «Volume 2» – που κεντράρει πιο πολύ στον αστικό ήχο – οι κιθάρες «σερφάρουν», οι Los Illusionistas ανεβάζουν ταχύτητες με ψυχεδελικές στροφές και οι Los Walkers πατάνε γκάζι σε διαδρομές όπου διασταυρώνεται το surf rock με κουβανέζικες και περουβιανές μουσικές. Ακόμη και όταν όλο αυτό το έργο μερικές φορές μοιάζει να μην προλαβαίνει το τρένο της εποχής (στο «The roots of chica 2/ Psychedelic cumbias from Peru»)