Συνάντηση εμπνευσμένων. Οι πλανήτες έπιασαν σωστές γωνίες, βόλεψαν και οι ώρες. Πάντα εξάλλου υπήρχε κάτι στον αέρα. Ο ένας, ο Beck, έχει σαν τατουάζ γραμμένους πάνω του ήχους της ψυχεδέλειας και της Δυτικής Ακτής, ο άλλος, ο Thurston Moore, το πανκ –ροκ και το γκαζωμένο, τραχύ θόρυβο των Sonic Youth μαζί του. Beck ο παραγωγός, Moore ο συνθέτης- σε άδεια, αυτός από την κανονική του δουλειά, σε ένα διάλειμμα αναψυχής και αναζωογόνησης. Το άλμπουμ , Demolished Thoughts, από αυτά που μόλις έφτασαν για ωραίες, καλοκαιρινές ακροάσεις.
Ο αέρας που αναπνέουν πρέπει να έχει μέσα του μουσική και οι σκέψεις τους να είναι ψυχεδελικές συνθέσεις με φολκ , τροπικάλια και ροκ γαρνιτούρες. Οι δυο τους βρέθηκαν μαζί στο στούντιο. Όχι τυχαία. Ήταν στο Λος Άντζελες και άρχισαν να ηχογραφούν διάφορα. Πολλά, διάφορα κι ωραία.
Το αντιλαμβάνεσαι αμέσως. Ότι το μουσικό ξεμούδιασμα του Moore στο κάθε-μέρα των Sonic Youth, σε βγάζει σε μια ολόκληρη ‘ακτή’ από τραγούδια. Από το βάθος, έρχονται σαν κύματα αναφορές στο Sea Change του Beck– αυτό κι αν ήταν μανιφέστο απόδρασης!
Σκέτη δροσιά, καλά «φυλαγμένη» στο ψυγείο από τα 70ς, ιστορίες για φουτουριστές χίπις, και άλλες για ποιητές και περιπλανήσεις. Όλα αυτά με τη σωστή ζυγοστάθμιση της ηλεκτρονικής νέας σχολής. Και οι αναλύσεις που κάνουμε μετά, μέσα
σε ένα σακίδιο που θα πετάξεις από το κατάστρωμα και θα ξεφορτωθείς, γιατί η μουσική αξίζει και τη μουσική την έχεις μαζί σου.
Ταυτίζονται οι δυο τους, την ίδια στιγμή, με τους αρπαγμένους punks και τα φευγάτα παιδιά των λουλουδιών. Με υλικό έμπνευσης και από τις δυο πλευρές γράφουν τα τραγούδια. Αρπες , βιολιά και ακουστικές κιθάρες , μαζί με γαργαλιστική φολκ electronica.
Xάσιμο μέσα στο «Ιn Silver Rain With a Paper Key» και βόλτες ευδαιμονίας στο «Orchard Street». Όπως οι βραζιλιάνοι παίζουν μπάλα φαντασμαγορικά και όχι για να κερδίσουν μόνο, Beck και Moore απολαμβάνουν ο ένας το παιχνίδι του άλλου σε μουσικές αλάνες για τρέξιμο. Από τα 90ς ο διακόπτης που κατεβάζει ιδέες παραμένει ανοιχτός.
Μεθαύριο Δευτέρα (μια που το είδα να στο πω) ο Thurston γίνεται 53. Δυσκολεύομαι να το πιστέψω. Είναι (όπως και ο Beck) παιδιά της γενιάς που δεν μεγαλώνει. Που δεν ησυχάζουν, δεν κολλάνε πουθενά και έχουν τον τρόπο τους να βγαίνουν πάντα στην ακτή. Ωραία θα είναι στο πάρτι γενεθλίων.
