Τώρα που δεν παίρνεις δώρα, αλλά μόνο δανεικά, σου έχω The Gift, από αγαπημένους BLML, την άλλη παρέα του Γιώργου Καρανικόλα (Last Drive μας). Listen now, thank me later…
Σκηνικό επιστημονικής φαντασίας, μια έρημη πόλη που φοβάται να κοιτάξει γύρω μήπως κάποιος παρακολουθεί. Πανικός σε δόσεις δελτίων ειδήσεων και χρεοκοπημένη ξιπασιά. Αν γυρίσεις σελίδα σαν σε κόμικς της καταστροφής, περιμένεις να ξεπροβάλει κάποιος κολλητός του Μπάτμαν (ίσως και αυτός ο ίδιος) να ριχτεί στη μάχη για το καλό.
Εκεί είναι που ακούς τις μουσικές. Κιθάρες να ξεσπάνε και έναν ήχο – θωρηκτό να σηκώνεται σαν κύμα. Αμέσως αντιλαμβάνεσαι πως βρίσκεσαι σε ασφαλή νερά. Οχι μόνο ασφαλή, αλλά και οικεία.
Αυτό που ακούς σημαίνει πως εκεί έξω υπάρχει ζωή και πως η ιστορία συνεχίζεται. Είναι κάτι σαν «δώρο» – «The Gift» το καινούργιο των BLML, προσωπικό πρότζεκτ του Γιώργου Καρανικόλα των Last Drive – ένας από εκείνους που θα μπορούσαν να εμφανίζονται σαν υπερήρωες πάνω σε χαλάσματα και να δουλεύουν για την επόμενη μέρα.
Οι BLML είναι η συνέχεια των Blackmail που επιστρέφουν με όλες τις μηχανές καλά λαδωμένες να λειτουργούν εντυπωσιακά. Το ροκ που παίζουν είναι υλικό εύπλαστο στα χέρια τους – ξέρουν τα μυστικά της τέχνης, άλλωστε, από τις εποχές που υπήρχαν μυστικά.
Αν μεταφράσεις στίχους από το «Godless» – «Αναμνήσεις ζωγραφισμένες πάνω στο δέρμα μου / προσπαθώ να βρω τον δρόμο για το σπίτι / είναι όνειρο μέσα σε όνειρο αυτό; / Και τώρα περπατάω μόνος…» – θα δεις πως έχουν κάνει χιλιόμετρα ώς εδώ και έχουν πράγματα να πούνε.
Πυκνές μελωδίες και η αίσθηση μιας νέας ψυχεδέλειας, αλλά στην ουσία καλοραμμένα κομμάτια και συνθέσεις που μερικές φορές γέρνουν γλυκά στα ’70s και άλλες τρέχουν πάνω από τον χρόνο σαν σε μαγικό χαλί κεντημένο με κιθάρες, ρωμαλέα τύμπανα ή με ένα χαρμόσυνο χάος («War Is Over», «Death Ray», «Sirens», «Love Is Lightning»).
Στο στούντιο άλλωστε είχαν τις πόρτες πάντα ανοιχτές για φίλους και αδέλφια της μουσικής – οι υπόλοιποι Last Drive, εννοείται, έπαιξαν μαζί με τον Γιώργο και όχι μόνο εκείνοι. Το πρότζεκτ «The Gift», εν τέλει, είναι η καρδιά που χτυπάει σε αυτό το μυστήριο γοητευτικό πλάσμα που λέγεται ελληνικό ροκ και είναι κάπου εκεί έξω και μας ακούει. Ισως να μας φυλάει και από την κοσμοχαλασιά.
