Keith Richards – Life

20 Ιούν 2012

Μια ζωή την έχουμε και αφού μια την έχουμε, ας γράψουμε κάτι για πάρτη της- είπε ίσως ο Κeith Richards και έκατσε και έγραψε το Life.

-Λέει και για τότε που έπεσε από το δέντρο;- με ρωτάει ένας φίλος και η απάντησή μου είναι : «Να πάρεις το βιβλίο να το διαβάσεις , τώρα που βγαίνει στα ελληνικά με μετάφραση Γιάννη Νένε (που να’ ξερες Keithσε τι καλά χέρια έχεις πέσει!) και στις εκδόσεις Ροδακιό (τυχερούλη Keith) που εγκαινιάζουν με το Life τη σειρά Laternative (τέτοια μεγαλεία Keithάκο!).

Να και μια γεύση από το τι θα απολαύσεις διαβάζοντας :

«…Λίγο πριν πάει για τύπωμα αυτό το βιβλίο, ήρθε στο φως ένα γράμμα μου, το οποίο είχε στα χέρια της η θεία μου η Πάτι για πενήντα σχεδόν χρόνια και δεν το είχε δει κανείς εκτός από την οικογένειά μου. Η θεία Πάτι ζούσε ακόμα το 2009, όταν μου το έδωσε. Μέσα σε αυτό το γράμμα, μεταξύ άλλων, περιγράφω και τη στιγμή που γνωρίστηκα με τον Μικ Τζάγκερ στο σταθμό των τρένων του Ντάρτφορντ το 1961. Το γράμμα γράφτηκε τον Απρίλιο του 1962, τέσσερις μήνες μετά από εκείνη τη γνωριμία, όταν είχαμε ήδη αρχίσει να κάνουμε παρέα και να γινόμαστε κολλητοί.

Οδός Σπίλμαν 6

Ντάρτφορντ
Κεντ

Αγαπητή Πατ,

Λυπάμαι πολύ που καθυστέρησα να σου γράψω (απαλλάσσομαι λόγω μουρλαμάρας), το τελευταίο με φωνή μπάτσου. Έξοδος από τα δεξιά της σκηνής εν μέσω εκκωφαντικών χειροκροτημάτων.
Σοβαρά τώρα, εύχομαι να είσαι καλά.Άλλος ένας υπέροχος εγγλέζικος χειμώνας τελείωσε. Αναρωτιέμαι, ποια μέρα πέφτει το καλοκαίρι φέτος;
Όμως, καλή μου θεία, ήμουν τόόόσο απασχολημένος από τα Χριστούγεννα και μετά, και όχι μόνο με τις εργασίες της σχολής. Θυμάσαι πόσο μου άρεσε ο Τσακ Μπέρι και νόμιζα ότι είμαι ο μοναδικός θαυμαστής του σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων; Ε, λοιπόν, ένα πρωί στο σταθμό του Ντάρτφορντ (το έγραψα έτσι για να μην αναγκάζομαι να γράφω μια τόσο μεγάλη λέξη όπως σταθμός), καθώς στεκόμουν κρατώντας ένα δίσκο του Τσακ με πλησιάζει ένας τύπος που τον ήξερα από

το δημοτικό όταν ήμασταν 7-11 χρονών. Ο τύπος αυτός έχει όλους τους δίσκους που έχει κυκλοφορήσει ο Τσακ Μπέρι, το ίδιο και όλοι του οι φίλοι, είναι όλοι τους φανατικοί οπαδοί του rhythmandblues, εννοώ το πραγματικό R&B (όχι αυτές τις αηδίες της Ντάινα Σορ και

του Μπρουκ Μπέντον), δηλαδή Τζίμι Ριντ, Μάντι Γουότερς, Τσακ, Χόουλινγκ Γουλφ, Τζόνι Λι Χούκερ και όλους τους μπλουζίστες της σκηνής του Σικάγο, πραγματικά αυθεντικός ήχος, καταπληκτικά πράγματα. Άλλος ένας μεγάλος είναι και ο Μπο Ντίντλεϊ.

Να μη σ’ τα πολυλογώ, ο τύπος στο σταθμό λέγεται Μικ Τζάγκερ. Αυτός, συναντιούνται με όλη την παρέα του, αγόρια και κορίτσια, κάθε Σάββατο πρωί σε ένα στέκι με τζουκμπόξ, το Carousel, οπότε λοιπόν ένα πρωί το Γενάρη καθώς περνούσα απ’ έξω αποφάσισα να τον ψάξω. Μπαίνω και βρίσκομαι ξαφνικά στη μέση μιας μεγάλης παρέας, όλοι να πέφτουν επάνω μου, με κάλεσαν επιτόπου σε 10 πάρτι. Και εκτός απ’ αυτό, ο Μικ είναι ο καλύτερος τραγουδιστής R&B από αυτή την πλευρά του Ατλαντικού και δεν κάνω πλάκα. Εγώ παίζω κιθάρα (ηλεκτρική) στο στιλ του Τσακ, έχουμε βρει μπασίστα και ντράμερ και ρυθμική κιθάρα και κάνουμε πρόβες 2 ή 3 βράδια τη βδομάδα. ΣΟΥΙΝΓΚΑΡΟΥΜΕ.

Φυσικά όλοι το φυσάνε το παραδάκι και ζούνε σε τεράστιες μονοκατοικίες και, άκου το τρελό, ο ένας έχει μέχρι και μπάτλερ. Πήγα εκεί τις προάλλες με τον Μικ (με το αυτοκίνητο του Μικ φυσικά και όχι φυσικά με το δικό μου) ΑΜΑΝ, ΔΕΝ ΤΑ ΑΝΤΕΧΩ ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ.

«Θα θέλατε να σας προσφέρω κάτι, κύριε;»
«Βότκα με λάιμ, παρακαλώ.»

«Ευχαρίστως, κύριε.»

Ένιωσα πραγματικά σαν λόρδος, λίγο έλειψε και θα ζητούσα το στέμμα μου φεύγοντας.

Όλα εδώ είναι μια χαρά. Απλώς έχω κολλήσει με τον Τσακ Μπέρι, πρόσφατα αγόρασα ένα δίσκο του κατευθείαν από τη δισκογραφική, την ChessRecordsChicago, και μου στοίχισε λιγότερο απ’ ό,τι θα πλήρωνα για έναν αγγλικό δίσκο. Φυσικά εμείς εδώ έχουμε ακόμα τη σαβούρα, κάτι Κλιφ Ρίτσαρντ,
κάτι Άνταμ Φέιθ και 2 νέα κελεπούρια, τον Σέιν Φέντον και τον Τζον Λέιτον ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΞΑΝΑΚΟΥΣΕΙ ΤΕΤΟΙΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ. Εκτός από αυτόν το λιγδιάρη τον Σινάτρα χα χα χα χα χα χα χα.Το καλό είναι ότι δε βαριέμαι πια. Αυτό το Σάββατο θα πάω σε ένα ολονύκτιο πάρτι.
«I looked at my watch
It was four-o-five
Man I didn’t know
If I was dead or alive»^{^[1]}

Στίχος του Τσακ Μπέρι
Από το Reeling and a Rocking

12 γαλόνια βαρελίσια μπίρα και μηλίτης, 3 μπουκάλες ουίσκι και κρασί. Η μαμά της κι ο μπαμπάς της λείπουν για το Σαββατοκύριακο κι εγώ θα χορεύω τουίστ μέχρι να πέσω ξερός (έχω τη χαρά να δηλώσω).
Το επόμενο Σάββατο ο Μικ κι εγώ θα πάμε με δύο κοπέλες στο αγαπημένο μας κλαμπ με rhythm & blues πέρα στο Ίλινγκ, στο Μίντλσεξ.Εκεί ένας τύπος παίζει ηλεκτρική φυσαρμόνικα, ο Σίριλ Ντέιβις,φοβερός τύπος, πάντα μισομεθυσμένος και αξύριστος, και παίζει σαν τρελός, είναι απίθανος.