Μια δεκαετία μετά το εντυπωσιακό ξεκίνημά της με βροχή από βραβεία και αστρονομικές πωλήσεις, η Norah Jones , στο πέμπτο άλμπουμ, ανοίγει βήμα με ήχο και στιλ.
Ε, ναι, πέρασαν δέκα χρόνια. Από τότε που το 23χρονο συνεσταλμένο κορίτσι από το Τέξας, κόρη του Ινδού μουσικού Ραβί Σανκάρ – από τον οποίο ωστόσο ελάχιστα είχε να θυμηθεί στο μεγάλωμά της -, κυκλοφορούσε τον πρώτο της δίσκο, το κάντρι/τζαζ ‘ποίημα’΄Come Away With Me» και όλοι γύριζαν το κεφάλι να κοιτάξουν.
Εκτός από τα κεφάλια, μέτρησαν και οι αριθμοί (εκατομμύρια πούλησε) και τα βραβεία –πέντε Γκράμι,έτσι γι΄αρχή. Νόρα, ιστορία σαν βίπερ. Νόρα, ονειρεμένα.
Επιστροφή στο σήμερα, σε μια καινούργια Νόρα Τζόουνς. Μέσα στη δεκαετία που η ίδια η μουσική σκηνή μεταμορφώθηκε σε… κάτι άλλο, η Tζόουνς άνοιξε πόρτες που την οδήγησαν σε νέες προκλήσεις, την ώρα που άλλους μουσικούς τούς οδηγούν σε μια ισορροπημένη ωριμότητα.
Το κορίτσι μεγάλωσε και στο «Little Broken Hearts» έρχεται και συνεργάζεται με τον πολύ κύριο Danger Mouse, (κατά κόσμον Μπράιαν Μπέρτον) με τον οποίο μάλιστα έχει ήδη παρελθόν και μια άλλη ιστορία- Αυτή του «Rome», – το Νουμερο Ένα στη λίστα με τα καλύτερά μου πέρσι (δείτε εδώ : https://www.mariamarkouli.com/2011_12_24_archive.html#!/2011/12/no1-blogovision-2011.html )
Και παράξενο δεν είναι που συναντά ξανά τον Μπέρτον (που ανακατεύεται κι αυτός παντού, αφού έχει ανακατέψει από παλιά πολύ τον κόσμο- πχ το «White Album» των Beatles με το «Black Album» του Jay Z φτιάχνοντας το «Grey Album» άνετα)
Και στη συνεργασία επάνω η Νorah δείχνει έμπειρη και τολμηρή- και στο χέρι της είναι να πει τα πάντα. Τι εννοώ; Από τζαζ τραγούδι μιας άλλης εποχής ώς μια δολοφονική μπαλάντα – καλή ώρα το τραγούδι «Miriam», όπου, εκείνη παίρνει τον ρόλο προδομένου εραστή και εξοντώνει τον αντίζηλο καθως με πόνο και απειλές αποχαιρετά τη Μύριαμ: «Θα χαμογελάσω, όταν σου πάρω τη ζωή». Και καλά κορίτσια, δεν υπάρχουν πια.
Το «Happy Pills» είναι γεμάτο ηχοχυμούς και πολλά «χρώματα» για να μπορεί παίξει. Στο Good Morning πειραματίζεται, στο Say Goodbye, αφήνει τα beats να πληθύνουν. Το «All a Dream», μου ακούγεται σα να βγήκε μόλις από τη «Ρώμη». Με όλα αυτά, και τα δικά της (κινηματογραφικά, συνεργασίες απρόσμενες κλπ, κλπ) η Norah μπορεί και είναι μια από εκείνες τις εξωγήινες υπάρξεις της μουσικής βιομηχανίας, που δραπέτευσαν από τα δεσμά του συστήματος παίζοντας με τους δικούς του κανόνες. Μαγκιά. Και ωραία τραγούδια (προσέξτε το αυτό)
Και το video του Happy Pills επιβεβαιώνει όλα τα παραπάνω
