Έτσι όπως τουτς βλέπεις, τους έχεις εμπιστοσύνη να αποφασίζουν για το μέλλον σου; Ε, ναι, ούτε κι εγώ.
Αν ήθελαν το καλο μας, θα είχαν φέρει τα λεφτά πίσω -δεν θα μας έπαιρναν και τα υπόλοιπα. Με μόλις κάτι ψιλά από ευρώ στην τσέπη για να βγάλουμε το μήνα, κι επειδή, το παιχνίδι παίζεται στη μεγάλη σκακιέρα, ας ακούσουμε λίγο Ry Cooder, που τα λέει σωστά ο άνθρωπος. Και με ωραίο τρόπο.
Ιδού το κειμενάκι, που ανέβηκε στο www.jumpingfish.gr (και έχει κι άλλα ωραία εκεί):
Κακά μαντάτα δεν φέρνω, αλλά τα πράγματα έχουν αγριέψει πολύ έξω και δεν φαίνεται γρήγορα να ισιώνουν, το μεγάλο κόλπο –πάντα σε βάρος μας – σφίγγει σαν τανάλια στο λαιμό και τα μεγάλα συμφέροντα δαγκώνουν. Το νου σας, λέει ο Ry Cooder.
Κορυφαίος μάστορας της κιθάρας, ο άνθρωπος που έδειξε στον Keith Richards πώς και τι, που εμπνεύστηκε και προκάλεσε ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά φαινόμενα των τελευταίων χρόνων –το θρυλικό Buena Vista Social Club, φέρνοντας τα γερόντια της Κούβας, αξεπέραστους μουσικούς στη σκηνή και στα αυτιά όλου του κόσμου– ανάμεσα σε άλλα, ο Cooder κάνει τώρα κάτι εντελώς ντεμοντέ και απόλυτα αναγκαίο. Ένα δίσκο διαμαρτυρίας: το “Election Special”.
Aντλεί την έμπνευσή του από τη φολκ παράδοση και τα μπλουζ που αφηγούνται ιστορίες, οχυρώνεται περίτεχνα μέσα σε αυτά και απαντά στα όσα συμβαίνουν γύρω. Έρχονται εκλογές στην Αμερική και δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. Στους στίχους του “Cold Cold Feeling” εμφανίζεται ο Πρόεδρος Obama να περιπλανιέται στον Λευκό Οίκο μόνος στα σκοτεινά.
Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα The Guardian, o Cooder λέει για τον Πρόεδρο των Η.Π.Α.: «Δεν τον αφήνουν να κάνει κάτι γιατί οι Ρεπουμπλικάνοι θέλουν να εξασφαλίσουν το γεγονός ότι κανένας Πρόεδρος και κανένας από τους Δημοκρατικούς δεν θα κάνει ποτέ κάτι καλό. Αυτή την αποστολή είχε ο Bush, να καταστρέψει την προεδρία – και αυτό πιστεύω ότι έκανε. Πώς επιστρέφεις από αυτό; Πώς κάνει την προεδρία καλή και πάλι; Πώς μπορεί να λειτουργήσει τώρα ο Obama. Το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης που προτείνει είναι πραγματικά κάτι, αν ισχύσει τελικά. Γιατί θα το κυνηγήσουν και θα προσπαθήσουν να το καταστρέψουν, αυτός είναι ο βασικός στόχος των Ρεπουμπλικάνων αυτή ακριβώς τη στιγμή.»
Είναι η πιο αποφασιστική στιγμή στην ιστορία της χώρας –και δεν μπορείς να το δεις αλλιώς– λέει ο Cooder. Aν και δοκιμάζει μια διαφορετική –διασκεδαστική– προσέγγιση μέσα από τα μάτια του σκύλου του υποψήφιου των Ρεπουμπλικάνων, στο “Mutt Romney Blues”. Το αφεντικό φεύγει, αφήνει το σκυλάκο δεμένο στην ταράτσα, μόνο του στη ζέστη και στο κρύο. “Please, master, boss!” φωνάζει ο κακομοίρης.
Το “Election Special” απέχει πολύ από ένα πύρινο μανιφέστο ή ένα πολιτικό –μετά μουσικής έστω– παραλήρημα. Ο δρόμος του Cooder περνάει μέσα από τα καλύτερα μονοπάτια του storytelling. Χωρίς τύμπανα να ηχούν και πατριωτικούς ύμνους, αλλά με γλυκόπικρες ιστορίες που ο τροβαδούρος φέρνει μαζί του από τις περιπλανήσεις στο χρόνο, στους δρόμους και στη γειτονιά του. Το “Election Special”, μπορώ να σας βεβαιώσω επίσης, δεν είναι μόνο αμερικανική υπόθεση.
