H εικόνα που έρχεται πρώτα στο μυαλό μου: το πρόσωπο του λύκου- λύκος ή λυκάνθρωπος; – ή μήπως ο προφήτης ο ίδιος, το alter ego του Michael Gira, ή το the thing φωτογραφημένο άγρια στις σκιές να δείχνει τα δόντια του για το εξώφυλλο του The Seer των Swans, της δεύτερης εποχής των Swans, που κανονικά είναι σα να μην έχουν αρχή και τέλος, αλλά να περιοδεύουν σαν survivors με το ένστικτο, ήρωες του Δρόμου του Κόρμακ Μακάθρι, ζωντανοί «μετά την καταστροφή».
Και είμαι περίεργη να τους δω. Περίεργη για το πώς μεταφέρουν στη σκηνή την ένταση και την έκσταση του Τhe Seer και τη φήμη τους, ενός πλάσματος που έφτιαξαν και κινήθηκε μέσα στα χρόνια φλεγόμενο σώμα όπου πάνω του καιγόταν το ροκ και ξαναζωντάνευε. Αμερικάνοι ρόκερς, με ήχο και attitude γραμμένο στα γονίδια, στο δρόμο ξανά – την Πέμπτη θα είναι στο Club του Μύλου στη Θεσσαλονίκη και την Παρασκευή στο Fuzz στην Αθήνα. Το λέω, γιατί όσο πιο πολλοί είμαστε τόσο πιο καλά θα τα καταφέρνουμε με το ‘θεριό’.
