Ας επωφεληθούμε μέχρι να έρθει το διαστημόπλοιο και τον πάρει πίσω στον βινυλιο-πλανήτη της καταγωγής του. Ως τότε έχουμε πολλά να δούμε, δηλαδή δεν έχουμε δει τίποτε, νομίζω, ως τώρα, ο Jackσυνεχώς σε δουλειά βρίσκεται και την τέχνη του την ξέρει. Να κάνει τα δικά του, κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε, ανεξάρτητα από τον πλανήτη του καθενός.
Για παράδειγμα μπορούμε να περιμένουμε το πρώτο άλμπουμ βινυλίου που θα γεννάει 45άρια σε ποικίλα χρώματα και όχι μόνο θα παίζει σε διαφορετικές ταχύτητες, αλλά θα παίζει και σε κενό αέρος και σε θερμοκρασίες πολύ κάτω από το μηδέν ενώ όταν το ψεκάζεις με λεμονάδα θα βγάζει έναν vintage ήχο σα να ηχογραφήθηκε παλιά κοντά στα cotton fields μια μέρα του καλοκαιριού που έσκαγαν τα τζιτζίκια.
Έχουμε ακόμη, μέχρι να έρθει όπως είπαμε το διαστημόπλοιο, να περιμένουμε ευφάνταστες μουσικές και τραγούδια απογειωτικού χαρακτήρα, σαν έξω από το χρόνο, έξω από το πλάνο, πέρα από το ροκ, πίσω από τους ready–to–use ροκ σταρ και κάτω από τις chill–wave me το μαντήλι χαρμολύπες.
Αυτά και άλλα πολλά διαπλανητικά σκιρτήματα, θα συναντήσουμε, ανάμεσα σε συνεργασίες – έκπληξη, παραγωγές – αέρα στα πανιά και ακόμη περισσότερα σχήματα και μπάντες, ώρες να’ χουμε και έχουμε αφού εκεί στο Nashville ο χρόνος κυλάει αργά ενώ πετάς νωχελικά φελλούς στα βαρέλια όπου ωριμάζει το ουίσκι και ο Jackβάζει ένα – εις υγείαν! – να πιει (το JustOne Drink😉 ενώ σου χαρίζει κι άλλο ένα -ας πούμε το Alone in My Home, ή το Would You Fight For My Love απ’ αυτό το αξιολάτρευτο το Lazaretto, δικό του και σόλο άλμπουμ. Λοιπόν…μια στιγμή, αλλάζω πλευρά στο δίσκο και επιστρέφω…
