Τι είναι η Lana η Del Rey? Και τι ο καθένας λέει?
Λέω κι εγώ κάτι δικά μου, στo Lifo.gr με τη σειρά μου… (και άλλες γνώμες, σωστές κι εκείνες σε ωραίο ποστ με εικόνες φίνες /δείτε αν θέλετε κι εδώ http://www.lifo.gr/team/cityvibe/49781 )
Σειρές από φοίνικες ως τον ουρανό και αυτοκινητάδες, ο ήλιος στη δύση του και χρυσές αντανακλάσεις παλιού Χόλιγουντ, η λάμψη της θάλασσας, το «Ουρλιαχτό» του Γκίνσμπεργκ, κιθάρα ινσταμάτικ και ψυχεδελική παραμόρφωση, μπλουζ από κόκκους άμμου, μεγάλες βλεφαρίδες, κουρτίνες που πάνε κι έρχονται κελαρυστά, τσιγάρα, κάκτοι, ψίθυροι, μυρωδιά από βενζίνη, ένα δεύτερο ζευγάρι γυαλιά. Lana del Rey, αληθινή μυθοπλασία, αυθεντική ποπ παρασπονδία. Αν επιμένεις να αναλύεις στο μικροσκόπιο, χάνεις από πολλά, ίσως και πάρα πολλά. Εξού και έχω την αίσθηση τώρα ότι η Lana επιστρέφει με την αύρα των τραγουδιών της στο νέο άλμπουμ «Ultraviolence», φτιαγμένο από στέρεα υλικά, έναν ωκεανό με vintage επιρροές και το άγγιγμα του Dan Auerbach των Black Keys στην παραγωγή –πρόσκληση με ενδιαφέρον αυτή!– που δένει και αναδεικνύει το ολοκαίνουργιο παλιό και καθοριστικό φίλτρο. Ενώ συμβαίνουν αυτά, συνεχίζει ιδανικά να παίζει με την εικόνα, χωρίς να την αφήνει να πνίγει τη μουσική, σταθερά σε τόνους Κρις Άιζακ, από τη μελαγχολία ως τις άκρες της λοξής ματιάς του στη μυθολογία του ροκ εν ρολ. Και κάπως έτσι οι χαμηλόφωνες μελωδίες της, η θλίψη του έρωτα χωρίς ανταπόκριση και η μοίρα της να βρίσκει πάντα τον λάθος άντρα να αγαπήσει (πιο Del Rey δεν έχει!) αποκτούν άλλη χάρη δίπλα στο «Μoney Power Glory», στο «I fuck my way to the top» και στον ασυγκράτητο, εσωτερικό σαματά τους. Μπορεί η Lana να ξενυχτάει διαβάζοντας Γουίτμαν και Ναμπόκοφ –μπορεί και όχι– ή με το φιλμάκι Tropico να έβαλε πλώρη για πιο βαθιά (ή μπορεί όχι και τόσο), αλλά η διάθλαση των επιλογών της στις γιγαντοοθόνες της ποπ κουλτούρας έχει, χωρίς αμφιβολία, την υπογραφή της. Το υπογραμμίζω με το βαθύ πράσινο του φοίνικα ότι όλα αυτά τα φανταστικά, μενεξεδένια, παλιομοδίτικα σκηνικά και αρώματα θα γκρεμίζονταν μέσα σε αφρούς ματαιοδοξίας αν η Lana del Rey δεν είχε, πριν από όλα, επικοινωνήσει παρορμητικά με στοιχεία αληθινής ταυτότητας και μυθιστορηματικής πλοκής και την εκκωφαντική διαφορετικότητα (από lifo.gr)
