Είναι που εντοπίζεις ίχνη από tropicalia και μουσικές ευαισθησίες και έναν αέρα να φυσάει από το αμήχανο Σάο Πάολο που στέκεται σκεπτικό απέναντι στις γιορτές και τις διοργανώσεις που πάνε κι έρχονται και ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο.
Είναι και που ο Celso Sim, τραγουδοποιός αλλά και ηθοποιός όμως, λέει ιστορίες με αόρατους ήρωες τον Caetano Veloso και τον Gilberto Gil, με κομψότητα και διάθεση να παίζει με ήχους όχι μόνο από τον τόπο του αλλά και από άλλα μέρη (όπως στα Tupitech, Gargahalda…) και με κιθάρες, από τις αθώες και παιχνιδιάρικες ως τις πιο συνειδηποιημένες και εύστοχες σε αυτό που θέλουν να ‘ζωγραφίσουν’.
Στο A Liberdade É Bonita η τραγουδίστρια της σάμπα Elza Soares με το ταμπεραμέντο και τη βραχνή φωνή της δίνει τέτοια εκρηκτική διάσταση που νομίζεις ότι το τραγούδι έχει βγει σε ολόγραμμα και χορεύει δίπλα σου (αλλά και άλλες εκλεκτές συνεργασίες ξεχωρίζουν, όπως αυτές με τους Jorge Mautner και Arnaldo Antunes, που ανοίγουν περισσότερο την παλέτα του άλμπουμ).
Είναι ακόμη που, μέσα στο Μεσογειακό μας καλοκαίρι, εμείς συνεχίζουμε να περπατάμε εκεί που μας έχουν ρίξει, στα αγκάθια, με τις Ηavaianas και τις Ipanemas μας ως που να πιάνουν οι χοντρές οι ζέστες στη χώρα του Celso Sim, πες Γενάρη, να’ μαστε καλά, που μπορεί να χαλάσει ο καιρός εδώ, υποθέτω, καθώς τσιμπολογάω από το Tremor Essencialκαι έχω κολλήσει κάμποση ώρα.
