Κάπως κινηματογραφικά, ας πούμε έτσι: σε μια πλατφόρμα τρένου με μεγάλη κίνηση και ασταμάτητες αφίξεις–αναχωρήσεις επιστρέφουν μετά από πολύ καιρό οι Film, τους οποίους κάποιοι–το ξέρω-περίμεναν πιστά με την ελπίδα ότι τα καλά μουσικά σχήματα δεν χάνονται, ακόμη και στην Ελλάδα όπου το καλό πρέπει να’ χει μεγάλες αντοχές (και παρέες) για να αντέξει.
Οι Film είχαν πάντα συνέπεια και εκλεπτυσμένο γούστο στον ηλεκτρονικό ήχο (πάντα τους εκτιμώ γι’ αυτό) και επιστρέφουν με το Eclipse και εννιά κομμάτια, απόσταγμα μιας 80ς περιπλάνησης και ντίσκο νοσταλγίας σαν αυτή που τίμησαν και οι Daft Punk με ακρίβεια χειρουργική και στον Τζιόρτζιο Μόροντερ θεό τους. Η γενιά των πάρτι έχει μεγαλώσει, μεγαλώνει παιδιά, μένει σπίτι και καλεί φίλους-να μοιραστούν πάλι τις μουσικές.
Το “Eclipse”ωστόσο έχει και τη σκοτεινή του πλευρά την οποία οι Film υποστηρίζουν σαν μουσική για νέο-νουάρ σάουντρακ γαλλικής παραγωγής με γρήγορα αυτοκίνητα και σεναριακές λούπες-κάτι (είναι η αλήθεια) που έχει ακουστεί πολύ και εξαντλητικά μέσα από τα φουρτουνιασμένα ρετρο-κύματα που έχουν μουσκέψει ως και το μέλλον της μουσικής τουλάχιστον στις μεγάλες ακτές της.
Το ατού των Filmόμως-και η λέξη κλειδί-είναι αίσθηση του καλού γούστου και τα μόνιμα παιχνιδιάρικα αντανακλαστικά τους. Όπως παίζεις ping pong (δες το βίντεο) και πόλεμο των άστρων (star wars) το Eclipse “φωτοσκιάζει” χορεύοντας ανάμεσα σε συνθετικούς- άλλους σκοτεινούς άλλους πολύχρωμους κι ευδαιμονικούς – κόσμους.
Κυκλοφορεί από την Inner Ear και σε βινύλιο και σε κασέτα, σε ένα έκτακτο πακέτο. Έξτρα πόντους για το πινγκ-πονγκ!