O Ivan Locke δεν είναι hipster. Δεν πατάει γκάζι για να φύγει από μια hipster-ο φωλιά και να βρει, πρώτος από όλους την επόμενη hipster–o αποκάλυψη. Tα φαινόμενα απατούν. O Locke οδηγεί και μόνο οδηγεί. Μόνο οδηγεί; Όχι δεν οδηγεί μόνο. Ενώ οδηγεί, φέρνει τα πάνω κάτω – στη ζωή του, την προσωπική και την επαγγελματική, εκτροχιάζει τα στάνταρ του, περνάει με κόκκινο οικογένεια και σχέσεις και παραβιάζει όλα τα στοπ και τα «απαγορεύεται» στη δουλειά του στην πιο κρίσιμη στιγμή, σα να περνάει διάβαση την ώρα που έρχεται φουλαριστό σφυρίζοντας το τρένο.
Και όμως, οδηγεί κανονικά – κάτω από αυτές τις συνθήκες υποδειγματικά – ενώ δίνει οδηγίες, απολογίες, συμβουλές, δίνει δίκιο κι άδικο σε μια κρίση ηθική, προσωπικών αξιών και σκυροδέρματος ταυτόχρονα. Όλα στο τιμόνι και αυτό στα δεξιά, είμαστε στην Αγγλία (όλα δύσκολα)! και είναι και νύχτα και το μόνο που βλέπεις είναι τα φώτα του δρόμου και αυτά όχι σε όλη τη διαδρομή.
Ακριβώς-από αυτές τις ταινίες. Που βλέπεις έναν μόνο του και υποθέτεις ότι θα βαρεθείς,αλλά πιο πολύ έχεις την περιέργεια να δεις πώς και δεν βαριέσαι, ενώ έχεις βαρεθεί πάρα πολύ σε πολυπρόσωπες υπερ-παραγωγές και δεν συμμαζεύεται. Μάστορας όμως ο Steven Knight που σκηνοθετεί και ο Τom Hardy οδηγεί με απόλυτο έλεγχο σε εξαιρετική ερμηνεία. Η μια κλήση, μετά την άλλη,ένας ολόκληρος θίασος στο speed dial και στο δρόμο. Για πότε φτάνει στο τέλος της διαδρομής δεν το καταλαβαίνεις. Ο οδηγός της χρονιάς (Ryan Gosling έμεινες πίσω).
Έτσι μόνος ήταν και ο Robert Redford στο περσινό All Is Lost, μόνος με τα κύματα, μέσα στην άγρια θάλασσα, και όχι μόνο μόνος, αλλά και χωρίς κανέναν να κάνει κλήση, καμιά κουβέντα, σιωπή και ο αχός του κύματος και το βουητό της καταιγίδας, δηλαδή πραγματικά ζόρικη κατάσταση, αλλά πραγματικά πολύ καλή ταινία του J.C Chandor που παίζει με την αγωνία σου και καθόλου με την υπομονή σου. Redford μόνος με τα θεριά της φύσης.
Πάει έτσι και γίνονται τώρα μόδα οι ταινίες με έναν πρωταγωνιστή- ένας να παλεύει και να τα βγάζει πέρα με ή χωρίς διάλογο, ή έστω μια στάση σε rest area για ένα τσιγάρο ή καφέ, το τελευταίο που θα σκεφτόταν η Reese Witherspoon εξαντλημένη στον ποδαρόδρομο σε δάση και άγρια βουνά και σε λίγο και σε κάποια αίθουσα κάπου εδώ κοντά μας.
