Η έκπληξη θα ήταν αν ο Thom Yorke ακολουθούσε τις τυπικές (?) διαδικασίες και έβγαζε ένα δίσκο, όπως παλιά έβγαζαν δίσκους οι άνθρωποι και σε ένα γραφείο κάποιος τίμιος εργάτης της δισκογραφικής εταιρίας έκανε έκκληση στη μούσα του για δυο εμπνευσμένες πλην όμως κατατοπιστικές αράδες για τον καλλιτέχνη και την καινούργια του δουλειά. Αυτό θα ήταν έκπληξη κύριε Thom Yorke! Ο αιφνιδιασμός όμως έχει τη χάρη του και κινείται πιο εύκολα στα δίκτυα, αλλά κανείς δεν πέφτει από τα σύννεφα-αν και κάποιοι πέφτουν και πάντα θα πέφτουν αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία-εδώ δεν συμβαίνει τίποτε αιφνιδιστικό. Το μουσικό είναι που μας ενδιαφέρει.
Αν κάποτε ο Τhom Yorke πέταξε μια πέτρα για να δείξει την κατεύθυνση της μουσικής του, βρίσκουμε την πέτρα και άλλα δικά της θραύσματα εκεί στα βάθη που βαδίζει ο αρχηγός των Radiohead και για όσους φτάσαμε ως εκεί κάτι, λοιπόν, υπάρχει.Συννεφιασμένα πλήκτρα και σπασμένα beats, κρεμασμένες φράσεις μπροστά σε παραμορφωτικό καθρέφτη, αργόσυρτες μελωδίες φορτισμένες από drum n bass ενεργειακές πηγές. Αυτά όλα μέσα σε οκτώ κομμάτια αξιοθαύμαστης συνέπειας και συνοχής (το άλμπουμ Tomorrow’s Modern Boxes) για να παίζουν σαν μίνιμαλ χορευτικό soundtrack οδήγησης σε βρεγμένους δρόμους.Ο Υorke για ατμόσφαιρα πρώτος, καλύτερος κι από δείπνο με κεριά.
Κι ενώ αναρωτιέμαι για την πρόθεση του στο έργο, δένοντας σε ένα πακέτο το A Brain In A Bottle και το There is no Ice, τις βαλτώδεις λούπες του Pink Section και το πνιγμένο πιάνο κάτω από τα ‘now I’ve lost everything’, σκέφτομαι τον αντιπερισπασμό-ότι με μια καινούργια κίνηση, κάνει πάλι τα γνωστά δικά του. Cool.
