Εμείς εδώ στο σπίτι πάντα θέλουμε να ξέρουμε τι κάνει ο Jeff Tweedy, τι ετοιμάζει, πώς περνάει, τι νέα από τους Wilco, αν έπιασε κρύο στο Σικάγο… τέτοια πράγματα, γιατί τον αγαπάμε τον Jeff Tweedy, δηλαδή τον αγαπήσαμε μέσα από τα τραγούδια του δεν τον ξέραμε κι από χτες, αν και τον ξέραμε, αν σκεφτείς ότι οι Wilco και πριν οι Uncle Tupeloείναι μπάντες που πάντα είχαν ωραία πράγματα να πουν και μας άρεσαν κι αυτά είναι μόνο μερικά από τα στέκια του Jeff, μερικά μόνο!
Εξ’ ού, λοιπόν, και έπεσαν μεταξύ μας απανωτές ανταλλαγές email και share, πρώτα για το Summer Noon με εκείνο το γαλάζιο, θαλασσινό ταξιδιάρικο βίντεό του και μετά για το Low Key, που είναι μεν low αλλά έχει πρωταγωνιστές πρώτες μούρες και όλη την εσωτερική ένταση και τη χιουμοριστική στάση των Tweedyαπέναντι στον άδικο κόσμο και την άτιμη ζωή. Πράγμα που μας οδηγεί (με το τρίκυκλο, θα δεις το βίντεο και θα καταλάβεις) κατευθείαν στο Sukiarae, το άλμπουμ, διπλό και αφιερωμένο στην μητέρα Tweedy (δικό της το επώνυμο στον τίτλο, αν οι πληροφορίες μου είναι σωστές) όπου ο Jeff με τον γιο Spencer στα ντραμς και τους μουσικούς τους υποδέχονται όσους ψάχνουν αλήθειες κι ωραία τραγούδια στην καινούργια σοδειά της μουσικής. Στο Σικάγο στο μεταξύ, μαθαίνω, έχουν αρχίσει οι ψύχρες, που, μάλλον σημαίνει ότι χειμώνιασε εκεί.
Το low key, πάντως, και το summer noonδίνουν έχουν το δικό τους καιρό:
