Επειδή τα λέγαμε πάλι. Γι’ αυτό-και επειδή όταν ακούς εκείνο το επίμονο, επαρκώς ακατέργαστο, νευρικό πανκ ροκ από το Νew Jersey-σα να υπάρχει εκεί κρυμμένος θησαυρός-ψάχνεις ευκαιρίες να ανεβάζεις volume σε τέτοιες φωνές. Και τέτοιες κιθάρες.
Θα μπορούσε τώρα να παίζει το Αin’t that a shame κι εκείνο το Rollin and Tumblin στην καρδιά του Get Hurt, του άλμπουμ Νο5, των Gaslight Anthem, στο σημείο που απογειώνονται, γνήσια «παιδιά» του Bruce και πιστοί του ροκ που μας αρέσει, που σε παίρνει από εδώ και σε βγάζει στους χίλιους δρόμους – θα μπορούσαν, δηλαδή να παίζουν δυνατά αυτά τα κομμάτια, τίμια και φευγάτα, σε πλέι-λίστες της χρονιάς.
Η γνωστή τακτική τους: πετάνε μια σπίθα, ανάβουν τις κιθάρες, μπαίνει η μπάντα μαζί σαν κεραυνός και αστραπή και τότε αρχίζει να βρέχει.
Αυτή τη φορά από το «βαρύ» και μελωδικό Get Vicious ως την λιτή ποπ του Break Your Heart, ο Brian Fallon και η κομπανία, επικυρώνουν τη θέση τους σαν μια γνήσια, απερίσπαστη ροκ μπάντα. Σε δύσκολους καιρούς, σε αμήχανους ροκ τόπους. Με vintage ετικέτες στυλιστικής συνέπειας. Σχετικά παλιομοδίτικο, δηλαδή, αλλά εντελώς αληθινό. Εκτιμήθηκαν όλα αυτά, στο σωστό βαθμό, από τον Mike Crossey τον παραγωγό (Arctic Monkeys, Foals, Jake Bugg) και ανέδειξαν το Get Hurt σε μια φωτεινή ροκ ιστορία. Αν μάλιστα αυτά τα τραγούδια γιάτρεψαν για τον Fallon και τις πληγές της αγάπης, τόσο το καλύτερο.
