Από αυτό εδώ το σημείο, αλλά και από όπου αλλού τύχει, εκφράζω απόλυτο respect και υποκλίνομαι στον σκηνοθέτη της καρδιάς μας, Paul Thomas Anderson– the great για την απόλυτα πετυχημένη και παρακινδυνευμένη αποστολή που ανέλαβε να μεταφέρει στην οθόνη τον συγγραφέα της καρδιάς μας, one and only, ThomasPynchon. Ο άνθρωπος που μας έδωσε το Μagnolia, το Boogie Nights, το There Will Be Blood, το The Master, «συνάντησε» τον άνθρωπο του Mason & Dixon, του Against The Day, του Crying Lot of 49, του Gravity’s Rainbow. «Παρών» κάθε στιγμή από τις πιο νηφάλιές του (καταλαβαίνεις τώρα) ως τις πιο θολωμένες του, ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Doc Sportello /ο άξιος σε όλα Joaquin Phoenix,που έκανε την απόσταση από το Τζόνι Κας του ως τον Γιατρό, μια ρουφηξιά δρόμο.
Παραζαλισμένοι χίπις, αστυνομικοί από την άλλη όχθη, πρώην καταδικασμένοι, επιχειρηματίες σε ζόρια, εργαζόμενες κοπέλες, μαύροι πάνθηρες, ναζί, καρφιά, το φάντασμα του Τσαρλς Μάνσον, το FBI, τα τσάκρα της στιγμής, εραστές, μάντισσες, σέρφερς, οδοντίατροι με κρυφή αγάπη στην λευκή σκόνη και τη διακίνησή της και οπωσδήποτε το κορίτσι, η Σάστα … ένα αναγεννησιακό ταμπλό από το Νότιο Λος Άντζελες στην έξοδο των 60ς «μιας μικρής φωτεινής παρένθεσης στην Ιστορία» όπου οι χαρακτήρες όλοι μπερδεύονται σε νεφελώδεις συναντήσεις και ακαταμάχητες σκηνές με υπόγειο χιούμορ και μπόλικο χάσιμο. Ο Άντερσον τα κατάφερε. Και να μείνει κοντά στον Πίντσον και ο ίδιος να είναι κάθε άλλο παρά απών. Το Λος Άντζελες με μια Chinatown αύρα, παίζει το ρόλο του, από την πρώτη κιόλας εικόνα της ταινίας, το άνοιγμα στον ωκεανό ανάμεσα στα ξύλινα σπίτια της παραλίας, την ίδια εικόνα από το πρόμο βίντεο του βιβλίου όπου στην ιστορία μας εισάγει ο ίδιος ο Πίντσον.
Οι μουσικές την ίδια στιγμή απογειώνουν το σύστημα όλο. Τίποτε στην τύχη. Το αντίθετο-μπορεί να μην τις τράβηξαν από την playlist του βιβλίου (τραγούδια/ταινίες/ τηλεοπτικές εκπομπές πάνε κι έρχονται στις σελίδες ως και η Ρόζα Εσκενάζι κάνει την εμφάνισή της- δες εδώ : https://www.mariamarkouli.com/?p=5463 ) αλλά τις κέντησαν αριστοτεχνικά πάνω σε όλα και στο score που υπογράφει με άποψη και πάλι εδώ ο Τζόνι Γκρίνγουντ. Ροκ και ψυχεδέλεια, Neil Young και ρομαντικός Burt Bacharach, το AnyDay Now τραγουδισμένο από τον Chuck Jackson στο φινάλε-συγκλονιστική επιλογή. Άλλη μια τέτοια, η εμφάνιση της Joanna Newsom στο ρόλο της μάντισσας και του αφηγητή με φωνή αθώα και σοφή.
Aν τυχαία κάπου,τώρα, βρίσκονταν Doc Sportello και Big Lebowski θα κόλλαγαν μαζί και ώρες θα περνούσαν οδηγώντας, καπνίζοντας και μιλώντας για όσα συμβαίνουν, έχουν συμβεί, ή δεν θα συμβούν ποτέ εκτός και αν κάποτε αρχίσουν και συμβαίνουν τέτοια πράγματα, εκεί μέσα στη νύχτα , κοντά στη θάλασσα, μέχρι που θα χάνονταν όλα πίσω τους τα φώτα.
