Μια καθόλου φλύαρη βροχή έπεσε λίγο μετά το μεσημέρι και φεύγοντας άφησε μερικά συννεφάκια, αναμνηστικά για να μην ξεχνιόμαστε ίσως ότι στον καταραμένο τόπο, που έλεγε και η Νόνα, το Μάη μήνα βρέχει.
Σιγά τη βροχή. Στην Ακτή, που κάνεις και το καλύτερο κολύμπι, η θάλασσα είχε ένα συνταρακτικό γκριζοπράσινο χρώμα, μαλακό κυματάκι-σχεδόν καθόλου αν έμπαινες από την αμμουδιά δίπλα και δεν βουτούσες από το μώλο-και ήταν αδύνατο να μείνεις και να την κοιτάς μόνο, όσο ισχυρός χαρακτήρας κι αν ήσουν ή από εκείνους που περιμένουν το
ν Αύγουστο για να μπουν στο νερό. Ο Αύγουστος πάντως γενικά είναι ένας καλός μήνας να τον περιμένεις.
Εκεί μελετούσα τα μπλουζ του CW Stoneking–που παίζει αύριο, Παρασκευή, στην Αθήνα (στο Fuzz) και σκεφτόμουν πόσο διαφορετικά θα τα έγραφε ο Αυστραλός, αυτά τα ίδια τα μπλουζ, τα jungle blues, στην πλώρη καθισμένος μιας βάρκας. Μπορεί και καθόλου διαφορετικά. Μπορεί ακριβώς τα ίδια.
