Δέκα στα δέκα, εκατό στα εκατό. Ανθρωποι και «πίθηκοι», γιοι και πατέρες, εικοσιπέντε χιλιάδες χαμόγελα-θα συμφωνήσουν: ήταν μια από τις καλύτερες συναυλίες στη Μαλακάσα και στα μέρη μας γενικότερα και ο Robbie Williams, απόλυτος διασκεδαστής. Οποιος σας πει άλλο πράγμα, απλά δεν ήταν εκεί.
Μεταφέρω εντυπώσεις από μια συναυλία-σόου, σε πρώτο πρόσωπο, που δεν στηρίχτηκε στην τεχνολογία και στα εφέ παρά στην ψυχή και το αδιαμφισβήτητο μεγάλο ταλέντο του κεντρικού ήρωά της. Ο οποίος από την πρώτη στιγμή έστειλε μήνυμα ότι θα τα δώσει όλα, ότι δεν θα κρατήσει τίποτε πίσω και ότι καμία αυτάρεσκη κίνηση μεγαλομανίας-από αυτές που χαρακτηρίζουν τα περισσότερα μεγάλα είδωλα της ποπ-δεν έχει θέση κοντά του.
Ο ίδιος, έχω την αίσθηση ότι ένοιωσε την ικανοποίηση του κόσμου, μαζί και την έκπληξη της θερμότατης υποδοχής στην πρώτη του συναυλία στην Ελλάδα. Έκλεισε μάλιστα και ραντεβού για την επιστροφή του, σε δεκαοχτώ μήνες, ό,τι και αν σημαίνει αυτό.
Let me entertain you-λέει η περιοδεία και αυτό, με τον τιμιώτερο τρόπο, έκανε. Με τις επιτυχίες του και τραγούδια που δεν παίζει σε συναυλίες. Το Me and My Monkey, τού είπαν, αρέσει πολύ στο ελληνικό κοινό και το έπαιξε θαυμάσια για να ευχαριστήσει τον κόσμο. Ανέβασε τον πατέρα του, τον κύριο Πίτερ, στη σκηνή και τραγούδησαν μαζί. Μια πιο οικογενειακή έκδοση της Gaga με τον Τony Bennett.
Ανέβασε μια 
κοπέλα από το κοινό και την ‘εβαλε’ στο σόου μαζί του. Διασκεύασε από U2 ως Oasis και Queen σε ένα μίνι αφιέρωμα στους τελευταίους-ήταν ξεχωριστό το swing μέρος της συναυλίας με ασταμάτητη ενέργεια-με ακαπέλα στιγμές, χιούμορ και αυτοσαρκασμό, δένοντας με τέτοιο τρόπο τη σχέση του με το κοινό σαν να είχαμε ξεκινήσει τη συναυλία με έναν άγνωστο και την κλείναμε με ένα φίλο.
Το My Way στο τέλος είχε πραγματικά νόημα, όπως και η κίνηση που έκανε στους συνεργάτες του (και «έκλεψα» παρακολουθώντας τον από τα πλάγια να φεύγει προς τα σκοτεινά της σκηνής) ότι ήταν μια βραδιά που «έγραψε» για όλους!-η πρώτη του συναυλία στην Ελλάδα, τη στιγμή που τα μάτια όλων είναι καρφωμένα επάνω μας.
Και να σας πω κι αυτό: πως ένα μεγάλο κομμάτι της επιτυχίας του σόου οφείλεται στην καταπληκτική μπάντα του Robbie, με δυνατούς μουσικούς όπως ο κιθαρίστας Phil Palmer για παράδειγμα, που έχει παίξει με Eric Clapton, Marc Knopfler κλπ και άλλους πολλούς, αλλά και ένα δυνατό session πνευστών που αναστάτωνε, υποθέτω ως και τα ζώα του δάσους. Όπως θα έλεγε και ο άλλος φίλος, εντέλει That’ s entertainment!
