Θα ήταν ιδανική περίπτωση. Θα μπορούσαν να ήταν μάθημα στα σχολεία, να γίνουν μουσικό δώρο σε αυτιά που ακολουθούν εύηχα, μεστά σήματα. Οι Cave Children «διδάσκουν» ποπ, την σημερινή, την τελευταία λέξη της ποπ, την αντιστροφή της μόδας. Ξανακερδίζουν το χαμένο (μουσικό) χρόνο. Κάνουν μεγάλες αποστάσεις, με παιδική περιέργεια και νηφαλιότητα καπετάνιου. Eίναι τολμηροί τύποι ακόμη και εκεί που νομίζεις ότι θα παίξουν safe, ρισκάρουν και αφήνονται στον οίστρο τους, να κάνουν τα δικά τους.
Οι Cave Children μάζεψαν τις εμπνεύσεις τους από τη μακρινή ψυχεδέλεια, από την Μπητλική, το δίχως άλλο, εύφορη κοιλάδα και τα γνωστά «γκαραζιέρικα»γόνιμα μέρη, από τα 60ς και τα 7ος, αλλά-ναι, σαφώς και από τα 90ς από την definitely maybe σκοπιά με μια τύπου Blur πνοή ωστόσο-στην συνέχεια πείραξαν, ξεκλείδωσαν, ροκάνισαν, μουντζούρωσαν και ξανάγραψαν κωδικούς και φόρμες, μένοντας πιστοί, όμως, στην δική τους ποπ μελωδική γραφή. Σε αυτήν και στα τραγούδια.
Γιατί όλα παίζουν εδώ στο Quasiland, την …»χώρα του περίπου», χωρίς τα «Παιδιά των Σπηλαίων», να προδίδουν το δυνατό τους σημείο, τη τέχνη τους στις συνθέσεις και το δημιουργικό παιχνίδι πάνω σε αυτές. «Ακούω» τη διαστημική ηχώ του Lazy god, τις ‘λίμπο’ ταραγμένες ισορροπίες του I see death, την διάφανη ψυχεδέλεια του Vixen tapes, τις Πουπουλένιες υποσχέσεις του Pillowfingers που ‘θα ευχόσουν να ήταν αληθινές». Και θέλω να πω, ο στίχος κάθε άλλο παρά μένει στη σκιά, είναι πλούσιος και σημερινός, ποιητικός, με ρεφλέξ στοχαστικά και εικόνες.
Πόσο καιρό δούλεψαν μαζί γι αυτό το άλμπουμ ο Βασίλης Βλαχάκος που έγραψε τα τραγούδια, ο Ορέστης Μπενέκας, ο Βασίλης Νιτσάκης και ο Δημήτρης Στεργίου με τον παραγωγό Ekelon (ακούγονται σαν μια πολύ συνειδητά μονταρισμένη ομάδα)-δεν ξέρω, αλλά πέτυχαν να φτιάξουν ένα άλμπουμ «γεμάτο», που δεν εξαντλείται εύκολα, που μπορείς να το περιηγηθείς ακολουθώντας διαφορετικά μονοπάτια του και να επιστρέφεις κάθε τόσο που αποζητάς αληθινές γεύσεις τραγουδιών.
http://inner-ear.gr/el/catalogue/artist/the-cave-children/quasiland
https://innerear.bandcamp.com/album/quasiland