Ήταν προφανές αγαπητέ Γουότσον. Ήταν προφανές και όπως σου είχα πει, και ελπίζω να το έχεις καταγράψει αγαπητέ Γουότσον, ποτέ μην υποτιμάς τη δύναμη του λαού. Ένα «όχι», όπως υποθέτω γνωρίζεις, γράφει ιστορία και η ιστορία γράφεται όχι καθ’ υπαγόρευσιν των μεγάλων συμφερόντων που βλέπουν τόσο μακριά όσο το επόμενο συμφέρον τους, αλλά από την δύναμη να αλλάξεις τα πράγματα και να πάρεις ανάσα από το σφίξιμο στο λαιμό. Το ένστικτο της επιβίωσης λέει όχι, το ένστικτο του τρίτου αμαξιού στο γκαράζ λέει τα δικά του. Elementary δηλαδή.
Αλλά ας έρθουμε στον εκφοβισμό, Γουότσον. Στην μαζική μιντιακή υστερία, στην άγρια προπαγάνδα, στον πανικό σαν μέσο χειραγώγησης, σε όλα αυτά που παρακολούθησες την εβδομάδα που πέρασε και σου δημιούργησαν την αναγούλα στο στομάχι που τόσο σε ταλαιπώρησε. Η τακτική είναι καταδικασμένη σε αποτυχία εξ αρχής, αφού εκθέτει πρώτα από όλα αυτόν που την εφαρμόζει. Απλό και καθαρό σαν νερό σε κρυστάλλινη κανάτα.
Λίγο νερό φίλε μου; Ο φόβος τους ήταν εκτός ελέγχου, οι απειλές και η μεθοδολογία της συμφοράς έπεφταν στο κενό, αλλά για κάποιο λόγο με τον οποίο θα ασχοληθούν οι ψυχολόγοι, αδυνατούσαν να δουν κάτω από τα μάτια τους.
Ξέρω τι σκέφτεσαι και θα σε προλάβω-οι τράπεζες. Μέρος του σχεδίου πανικού και προς στιγμήν ισχυρό χαρτί μαζί με εκείνο της αβεβαιότητας. Αλλά, είναι αδιαμφισβήτητο, μερικά πράγματα πραγματικά σε πεισμώνουν. Σε οχυρώνουν, θα έλεγα-μερικά πράγματα, όπως η ωμή ανάμειξη στα εσωτερικά μιας χώρας, η προσπάθεια να επιβάλλεις πολιτική με διαστρέβλωση κάθε αρχής και κοινής λογικής.
Είμαι σίγουρος όμως ότι το είχες καταλάβει αγαπητέ Γουότσον από την παρέλαση όλων εκείνων των τελειωμένων, χρεωκοπημένων στις αξίες, παρωχημένων, ξεφτισμένων, απολιθωμένων και επιεικώς άχρηστων τσαρλατάνων, που αναγκαστήκαμε να παρακολουθήσουμε και σου ζητώ συγνώμη γι’ αυτό, αλλά ποτέ δεν ισχυρίστηκα ότι είναι εύκολη η δουλειά μας.
Και βεβαίως, Γουότσον, στοιχειώδες ! Ο Αλέξης Τσίπρας. Κινήθηκε παράτολμα κάτω από τις συνθήκες, αλλά έξυπνα μέσα σε ένα εχθρικό περιβάλλον με αποφασιστικό τρόπο, λέγοντας το προφανές: ως εδώ. Διακρίνω-και δεν είμαι πολιτικός ούτε και πολιτικάντης για να με κατηγορήσει κάποιος για σκοπιμότητες- διακρίνω λοιπόν έναν ικανό νέο ηγέτη. Δεν νομίζεις Γουότσον;
Και ας μην σου διαφεύγει αγαπητέ μου φίλε πως ο κόσμος αλλάζει και χρειάζεται έντιμους και οραματιστές πολύ περισσότερο από στυγνούς τεχνοκράτες που οι αποφάσεις τους και οι υπολογισμοί τους καταλήγουν πάντα λειψοί (στην καλύτερη των περιπτώσεων) αφού παραβλέπουν εκνευριστικά πολλά-και ένα από αυτά είναι ο ανθρώπινος παράγοντας, το δίχως άλλο. Επιγραμματικά κι αυτό : οι αγορές καταρρέουν, αλλά οι άνθρωποι αυτοκτονούν. Απλά ζύγισέ τα Γουότσον. Ακόμη και αν βιαστείς να με χαρακτηρίσεις ‘ρομαντικό’ -τα κάνεις κάτι τέτοια-έχω να σου πω ότι τα στοιχεία μιλάνε μόνα τους και δεν έχεις παρά να τα διαβάσεις-elementary όπως πάντα.
Αν θέλεις να το συζητήσουμε εκτενέστερα σε προσκαλώ για τσάι, αρκεί – και θα το εκτιμούσα ιδιαίτερα – να με ειδοποιήσεις εγκαίρως, γιατί έχουμε και δουλειές.
