Το ερώτημα είναι: θα πήγαινες; -θα πήγαινα. Στα βουνά, στα Απαλάχια τόσους μήνες μέσα από μονοπάτια; Κάμπινγκ και τα ρέστα, πεζοπορία και τα λοιπά; Αλήθειες να λέμε; Δεν θα πήγαινα. Με το αμάξι παντού, αλλά ποδαράτο δεν θέλω να λέω υπερβολές.
Δεν είμαι και ο Bill Bryson-του οποίου πολύ απολαμβάνω τα βιβλία-, αν ήμουν μπορεί να είχα γίνει και ταινία με την Sandra Bullock (;!) ίσως να παίζει εμένα, αλλά δεν είμαι. Ως Bill Bryson, συγγραφέα ταξιδιωτικών ανεξάντλητων περιπετειών, ο Robert Redford με συνοδοιπόρο τον Nick Nolte (Stephen Katz), αντί να χουχουλιάζουν φυσώντας το τσάι να κρυώσει πάνω σε καρό τραπεζομάντηλα σχολιάζοντας τα νέα κάθε βράδυ, φορτώνονται σ
ακίδια, σκηνές και μερικές αλλαξιές ρούχα και παίρνουν τα βουνά. Κράτα με να σε κρατώ-να ανεβούμε στο βουνό. Που λέει ο λόγος. Αλλά το λέει η καρδιά τους-true story-και βολτάρουν στα δάση, και, ομολογώ τους ζήλεψα στις κορυφές και στα ξέφωτα.
Mε χιούμορ, με θέα και με περιπέτεια-εξαίρετοι κι οι δυο-το Walk In the Woods (“Ταξίδι στην Αλαμπάμα”, ελληνικός τίτλος/σκηνοθεσία Ken Kwapis) το προτείνω σε όλους, σε ορκισμένους σπιτόγατους και σε φανατικούς εξπλόρερς, γιατί, εκτός των άλλων, μαθαίνεις και κάτι, όπως τι κάνεις όταν μια καφέ αρκούδα σου χτυπήσει την πόρτα, όποια κι αν είναι η πόρτα σου.
PS: Αλαμπάμα πρέπει να πάμε.
