Πρώτη φορά δεν είναι, το έξω ξαναπεί, αλλά δράττομαι της ευκαιρίας και της Βραζιλιάνικης αδυναμίας μου και περνάω στο θέμα.
Το πόσο αυθεντικά, πλούσια, ελεύθερα με έναν εμπνευσμένα πειθαρχημένο τρόπο, και με το προσωπικό της, το δικό της ύφος, αντλεί έμπνευση και ερμηνεύει τα βραζιλιάνικα η Μιράντα Βερούλη, από την τζαζ ως την bossa, φίνα και αέρινα. Και όπως γίνεται με τα πράγματα που κάποιος κάνει δικά του είναι ορατή η σφραγίδα και το ‘τσαγανό’ της στο τρόπο που με την τέχνη της επικοινωνεί.
Εξ’ ου και χαίρομαι ιδιαιτέρως. Πόσο ιδιαιτέρως; Είκοσι συγκεκριμένα αφού η Miranda γιορτάζει 20 χρονια ενασχόλησης με τη βραζιλιάνικη μουσική, με φίλους και συνεργάτες,μουσικούς και συνταξιδιώτες, στις 30 Μαρτίου, στο Half Note, ‘με διάθεση–σημειώνεται ευκρινώς-ναι, με διάθεση πάρτι’.
Δηλαδή και μετρώντας σωστά από το ’96 που ξεκίνησε με την πρώτη βραζιλιάνικη μπάντα που φτιάχτηκε στην Ελλάδα, την Banda SomBrasil και στη συνέχεια βούτηξε πιο βαθειά στη jazz κοντά στον ‘δάσκαλο’ Σύλβιο Σύρρο, δεν σταμάτησε να τραγουδάει, να ηχογραφεί και να ταξιδεύει, κυριολεκτικά και μεταφορικά-the way music does. To 2003 ‘γεννιούνται’ οι Desafinados, η δική της μπάντα με Brazilian jazz έντονα χαρακτηριστικά. Πώς αλλιώς;
Είναι μια ιστορία που σε πάει όπως το κύμα, το ένα φέρνει τ’ άλλο, με ήχους και ψίθυρους από τις παραλίες του κόσμου που η Μιράντα ξέρει και αποκωδικοποιεί.
Συνεργάζεται στο μεταξύ με μουσικούς, δυνατούς, που βάζουν το δικό τους χρώμα σε κάθε live ή ηχογράφηση (η τζαζ σκηνή μας σκίζει!) και αυτό ετοιμάζονται να πράξουν και τώρα στο ραντεβού το επετειακό, παίκτες από δύο σχήματα, τους Desafinados (Λεωνίδας Σαραντόπουλος φλάουτο, Αποστόλης Λεβεντόπουλος κιθάρα, Γιάννης Παπαδόπουλος κοντραμπάσο, Πέτρος Κούρτης κρουστά) και τους Free Time (Αμαλία Κουντούρη φλάουτο, Σταύρος Παργινός βιολοντσέλο, Σπύρος Μιχαήλ κιθάρα.
Μ’ αρέσει να μοιράζομαι τα ωραία που έρχονται αφού, in Music I trust !
