Φαντάζομαι την ταινία. Έχει κάτι από θαλασσινό αέρα των νοτίων προαστίων της πόλης. Έχει μοναχικές βόλτες, αναπολήσεις, κοφτά φλασμπάκ, μια τυχαία συνάντηση. Θα έχει και ανατροπές. Και όλες τις φουρτούνες μιας σχέσης.
Δεν φαντάζομαι ταινίες έτσι ξαφνικά-ή και φαντάζομαι-αλλά η ιστορία ήρθε ακούγοντας τη σύνθεση Conception του νεαρού Antony Kein κομμάτι για τσέλο, πιάνο, ηλεκτρική κιθάρα. Θα είναι μέρος ενός άλμπουμ-λένε οι πληροφορίες που το συνοδεύουν-που θα συναντήσουμε κάποια στιγμή πιο κάτω. Και θα λέει περισσότερες ιστορίες.
Το Conception αποκαλύπτει συναίσθημα και ακρίβεια με ηχώ από κινηματογραφικές επιρροές και μια, ίσως, Mark Knopfler ατμόσφαιρα εδώ κι εκεί που δίνει κι άλλο χρώμα.
Ο Antony Kein εδώ παίζει ηλεκτρική κιθάρα (η Ηλιάνα Κορέτση, τσέλο, ο Αλέξανδρος Κούρος πιάνο) και ε
τοιμάζει τον πρώτο δίσκο του αυτό τον καιρό. Αγαπάει-λέει- εκτός από Knopfler και Eric Johnson, Joe Satriani, Jimi Hendrix, Jeff Beck, David Gilmour, Tommy Emmanuel, Peter Green και πολλούς άλλους. Ζει μέσα στη μουσική, αγοράζει βινύλια, σκαλίζει ήχους. Έχει σπουδάσει Κοινωνική Ανθρωπολογία και Ιστορία. Και μένει στο Παλαιό Φάληρο, πράγμα που φαίνεται μπορεί και να επηρέασε υπόγεια και την ταινία που φαντάστηκα. ‘Ισως και την μουσική του.
