Ήταν κάπως έτσι, όταν επέστρεφα από το ταξίδι στη Σεούλ-επιστροφή από το μέλλον και back to the future. Όλη η Σεούλ αυτό αλλά και κάθε εμπειρία της ξεχωριστά. Και πως βρέθηκα στο Samsung D’light στην καρδιά του Gangnam μια ωραία ανοιξιάτικη μέρα, εξηγώ αμέσως: η ποπ κουλτούρα μπορεί να σε ‘διακτινίσει’ στα πιο μακρινά μέρη, ειδικά εμάς θέλω να πιστεύω, τα παιδιά του Star Trek. Στο σημείο αυτό, λίγη vintage νοσταλγία επιτρέπεται. Όλα για το ταξίδι.
Οδηγίες σαφείς έχουμε πάρει και με το Μετρό κατεβαίνουμε στο σταθμό Gangnam, τον πλέον διάσημο πλέον με το πιο φουτουριστι
κό-urban σκηνικό. Όπου, για να μην ξεχνιόμαστε, μια Gangnam style εγκατάσταση και τον Psy εντός, μάς υποδέχεται και μια φωτό επιβάλλεται στο διάσημo της ποπ μνημείο. Ο καλλιτέχνης βλέπετε μίλησε τη γλώσσα που καταλαβαίνουν όλοι-ποπ και στιλ (αυτό συγκεκριμένα, το δικό του).
Η σωστή έξοδος που οι σαφείς οδηγίες έχουν υποδείξει-διότι υπάρχουν πολλές και οδηγίες και έξοδοι-μας βγάζει στα κεντρικά της Samsung, στο ονομαστό και προτεινόμενο από όλους Samsung D’light το σημείο όπου το μέλλον μας περιμένει. Και δεν είναι σωστό να το αφήνεις να περιμένει.
Θερμή υποδοχή. Όχι από ρομπότ όπως τυχόν μπορεί να νομίζει κανείς, αλλά από εγκάρδιους νέους Κορεάτες με σχέδια για αυτά που μας ξημερώνουν αύριο και στο D’Light έχουν ήδη μεσημεριάσει. Πιο digital revolution δεν μπορώ να φανταστώ.
Πριν δοκιμάσουμε την πρώτη επαφή, ο νέος προτείνει αναμνηστική φωτό-γιατί όχι;-και ναι, η αναμνηστική έτοιμη-ο Μάικ κι εγώ κάνουμε την εμφάνισή μας στις γιγαντοθόνες του D*light, ενώ η ψηφιακή εικόνα μας πάει κι έρχεται και επανέρχεται για ώρα. Αυτός ο ψηφιακός κόσμος, οικείος και βολικός. Βασικά, έτσι θα είναι το Σπίτι σε λίγα χρόνια και με τους ρυθμούς που το πάνε οι Κορεάτες όπως το είδα εκεί, το «λίγα» θα είναι πολύ λιγότερα.
Στον πάνω όροφο, έξυπνες τηλεοράσεις και τα άλλα έξυπνα αντικείμενα που μας περιβάλλουν, δίνουν μια γερή γροθιά στην αυτοπεποίθησή μας-αφού περίπου έχω χαζέψει και περνάω τέλεια. Σε μια άλλη φάση, με μια κίνηση είναι σα να κατεβάζεις τα στόρια ενός παραθύρου που δεν υπάρχει αλλά εμφανίζεται μπροστά σου και πάνω του να βγαίνει όλο το μενού της smart TV. Πώς το κάνατε αυτό κύριε; Έτσι!, μας το ξαναδείχνει.
Όλο και πιο Star Trek! Από κάπου ο Spock θα βλέπει και θα χαμογελάει (όσο ο Spock χαμογελάει).
Λίγο πι
ο πάνω, μπαίνουμε σε ένα virtual reality παραμύθι με δράκους και περιπέτειες που θα μας κρατούσαν όλη μέρα εκεί, αν δεν περίμενε κι άλλο μέλλον παρακάτω. Κάποια στιγμή θα συμβεί κι αυτό, θα είμαστε όλοι σε μια home entertainment φάση που θα έχουμε βγει απο το μνημόνιο και δεν θα το έχουμε καταλάβει.
Η ψηφιακή μας ψυχαγωγία συνεχίζεται καθώς περνάμε μέσα από μια «κουρτίνα» φτιαγμένη απο ίνες φωτός, ή κάτι τέτοιο, που μπορείς να την αγγίξεις και να αλλάξει χρώματα και σχήματα με φαντασμαγορικά εφέ. Γιατί κατά βάθος είμαστε όλοι καλλιτέχνες και η τεχνολογία απλά θα το αφήσει αυτό να βγει προς τα έξω.
Σε μια άλλη στιγμή έχω την εντύπωση πως έχω βρεθεί κι εγώ μέσα στην τηλεόραση και παίζω στο k-drama που δείχνει, μια από αυτές τις σειρές που χτυπάνε τρελές θεαματικότητες σε όλη την Ασία και όχι μόνο στην Ασία και νοιώθω τόσο hi-resolution κι εγώ που σε λίγο θα αναρωτιέμαι ποια είναι η αληθινή και ποια η άλλη-Μάικ του λέω, τσίμπα με. 
Μπορείς να αγοράσεις ό,τι θέλεις στο ισόγειο που είναι πολύ μεγάλο και χάνεσαι γιατί κάπου θα κολλήσεις, κι δεν κολλήσεις εσύ θα έχει κολλήσει ο άλλος… αλλά πέρα απο τις αγορές και τα καινούργια Samsung κινητά που κάνουν τους πραγματικά tech κολημμένους να τρέμουν από συγκίνηση (είδα μάτια να δακρύζουν και τα πλοία να καίγονται στον Ωρίωνα) το D*light είναι εμπειρία ακόμη και αν είσαι ο πιο τεχνολογικά αδιάφορος τύπος που περπατάει στη Γη.
Γιατί εδώ που τα λέμε, το μόνο που δεν είδα εκεί ήταν οι εξωγήινοι, αν υποθέσουμε ότι έρχονται από το Μέλλον και δεν είναι ήδη εδώ. Που είναι μια σοβαρή πιθανότητα. Και ίσως στην Σεούλ με τα hi tech συστήματα τους εντοπίσουν αμέσως.
