Πώς είναι μια Moon Shaped Pool; Απλά στρογγυλή σαν την πανσέληνο, ή (εκεί που πήγε πρώτα το μυαλό μου) μια πισίνα μισοφέγγαρο. Σε ποια φάση της Σελήνης βρίσκονται οι Radiohead? Και σε ποια φάση της Πισίνας?
Ερωτήματα με χλώριο και χωρίς.
Χωρίς προειδοποίηση αν και κυκλοφορούσαν διάφορες φήμες, πέταξαν στην πισίνα (;) νέο άλμπουμ. Όλοι, βλέπεις, αιφνιδιασμό παίζουν τελευταία. Το πολύ το “πρόμο” το βαριέται κι ο Kanye, το ουρανοκατέβατο αντίθετα κερδίζει πόντους – Beyonce, Drake, James Blake καινούργιοι και ξαφνικοί.
Έτσι και οι Radiohead, αδράττουν ευκαιρία και ανασύρουν έμπνευση και κάποια ακυκλοφόρητα τεμάχια από εκείνα που διατηρούν το Ραδιοκεφαλικό στοιχείο έντονο όπως αυτό εκδηλώνεται σήμερα, για να υφάνουν τον ιστό της εννοιολογικής τους τέχνης.
Κάθε τραγούδι μοιάζει με μικρή ταινία ή σκοτεινό ντοκιμαντέρ και το μεγάλο μέρος του έργου κολυμπάει σε μια πνιγηρή, ασαφή πραγματικότητα, ρευστή όσο και η ίδια τους η υπόσταση, από τα έγχορδα ως τα συνοφρυωμένα ηλεκτρονικά. Η ασαφειά τους μ΄αρέσει. Αλλά η εμμονή τους σ’ αυτή κόβει την ανάσα του τραγουδιού.
Η καλλιτεχνία του «ροκ» τους, από την άλλη, παραπέμπει σε σταθερές αξίες.
Το Daydreaming με τα θλιμμέ
να, φοβιστικά ηλεκτρονικά του, το Full Stop που στροβιλίζεται και αλλάζει, το Identikit με τις drum n’ bass σκιές του, το ψυχεδελικό Numbers, σπαρμένα όλα με ιδέες που κατεβάζει ο Greenwood και εκσφενδονίζει στην ορχήστρα, αρπάζει ο Yorke για να φυσήξει ένα Radiohead μπουρίνι και να προκύψει μετά κάτι άλλο.
Ακόμη και εκεί που κάποιο σημείο του άλμπουμ έχει βαλτώσει, όμως, έχει ενδιαφέρον να δεις το πώς.
Το Present Tense θυμίζει αμυδρά 60ς cult μουσικό θέμα, το Tinker Tailor Soldier Sailor Rich Man Poor Man Beggar Man Thief (ένας για όλους, όλοι για έναν) θα έντυνε πλούσια σειρά του BBC με σασπένς και μήνυμα ενώ ο ύμνος της Κλυταιμνήστρας True Love Waits (που από τα 90ς περίμενε τη σειρά του) δικαιώνεται και υπνωτίζει. Kάπου μέσα του, να δεις, έχουν στρογγυλοκαθήσει οι U2.
Άρα, πανσέληνος δεν είναι. Ούτε νέα σελήνη. Μια καλή πισίνα για να κολυμπήσεις-είναι.
